Ադրբեջանն այս պատմության հերոս չի դառնա, դժվար չէ կռահել, թե ով այս անգամ կծամի փողկապը.ռուսաստանյան մամուլի էջերից
ՄԻՋԱԶԳԱՅԻՆriafan.ru-ն «Մանուկյանը կանխագուշակել է ղարաբաղյան հակամարտությունում Թուրքիայի խառնվելու արդյունքները» վերնագրով հոդվածում գրում է, որ ՌԴ Հասարակական պալատի ԶԼՄ-ների հարցերով հանձնաժողովի փորձագետ, բլոգեր Վադիմ Մանուկյանը կանխատեսել է ղարաբաղյան հակամարտությանում Թուրքիայի խառնվելու արդյունքները: Վերլուծելով Լեռնային Ղարաբաղում լարվածության հերթական աճը` բլոգերը հիշեցրել է, որ Ռուսաստանը շատ լավ է «խաղաղություն պարտադրում» չափազանց թեժացած կետերում: Ըստ Մանուկյանի, հենց Անկարան է, որն անմիջապես հայտարարել է իր անվերապահ աջակցությունը Բաքվին, պատասխանատու այն բանի համար, որ Հայաստանն ու Ադրբեջանը կրկին ղարաբաղյան ճակատում մտել են բարդ հարաբերությունների «թեժ փուլ»: Լեռնային Ղարաբաղի շուրջ հայ-ադրբեջանական երկարամյա հակամարտությունը կրկին սրվել է: Ցավոք, բոլորի համար այս հակամարտությանը արդեն սովորական է դարձել: Ժամանակ առ ժամանակ այն վերսկսվում է, բայց մինչ հիմա ՆԱՏՕ-ի երկրները երբեք բացահայտորեն չեն աջակցել կողմերից որևէ մեկին: Եվ հիմա Հյուսիսատլանտյան դաշինքի կարևոր անդամ Թուրքիան որոշել է սատարել Բաքվի գործողություններին: Պատճառն ինքնըստինքյան պարզ է. Թուրքիային նվաստացնում է այն փաստը, որ աշխարհի երկրների մեծ մասը պաշտոնապես ճանաչել է 1915 թվականի Հայոց ցեղասպանությունը: Այնուամենայնիվ, Անկարան իր ներկայիս գործողություններով միայն խթանում է համաշխարհային հանրության համապատասխան վերաբերմունքը այդ արյունալի պատմության նկատմամբ: Անվերապահորեն դատապարտելի է Թուրքիայի կողմից հայ-ադրբեջանական հակամարտությունը միջամտելը, որը վերաբերում է միայն այդ երկու երկրներին: Պարոն Էրդողանը, կարծես, ինչ-որ բան շփոթել է: Նրբությունն այն է, որ ՆԱՏՕ-ի այլ երկրների մտքով դեռ չի անցել խառնվել այս պատմությանը հակամարտությունն էլ ավելի «թեժացնելու» համար: Այդ դաշինքի մնացած անդամները դեռ փորձում են հաշտեցնել Հայաստանին ու Ադրբեջանին: Արևմուտքին, ընդհանուր առմամբ, բավարարում են այդ երկրների վարչակարգերը, ինչը նշանակում է, որ հույս կա, որ ՆԱՏՕ-ի մյուս անդամները թույլ չեն տա Անկարային ոչնչացնել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի գործընթացը, որը խաղաղության միակ երաշխավորն է այդ տարածաշրջանում: Ճակատագրի հեգնանքով, Մինսկում ու ընդհանրապես Բելառուսում այժմ նույնպես անհանգիստ է: Սադրիչները, որոնց օգնում են արևմտյան երկրները, խանգարում են բելառուս ժողովրդին, փորձում են նրանց կեղծ գաղափարներ պարտադրել և նույնիսկ հրահրում են բռնությունների: Երկար տարիներ Բելառուսի նախագահ Ալեքսանդր Լուկաշենկոն քաղաքակիրթ երկխոսություն է կառուցել Արևմուտքի հետ և արդյունքում դանակի հարված ստացել թիկունքին: Այս իրադարձությունների պատճառով Ռուսաստանը հայտնվել է ծանր իրավիճակում: Ակնհայտ է, որ այժմ Ռուսաստանին փորձում են ներքաշել հայ-ադրբեջանական հակամարտության մեջ: Իհարկե, խոսքը կռվարարների վրա նոր տեսակի մի քանի հրթիռ նետելու մասին չէ: Դա փակուղի է, չնայած ՀԱՊԿ-ին անդամակցությունը պարտավորեցնում է պաշտպանել այդ կազմակերպության կազմում գտնվող բոլոր երկրներին, ներառյալ, իհարկե, Հայաստանին: Խնդիրն այն է, որ Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը բնավ «մեր տղան» չէ, չնայած փորձում է բանակցային գործընթացում լինել ռուսական կողմի հետ շփումների մեջ: Այնուամենայնիվ, պետք է խոստովանել, որ Փաշինյանի ռիսկային քաղաքականությունը, այսինքն՝ կողմնորոշվելը ոչ թե դեպի Ռուսաստան, այլ ԵՄ և ԱՄՆ, հետագայում կարող է մեծ դժվարությունների պատճառ դառնալ: Մինչև վերջերս Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը առողջ քաղաքական գործչի տպավորություն էր թողնում, բայց նա, կարծես, որոշել է գնալ Վրաստանի նախկին նախագահ Միխայիլ Սահակաշվիլիի ճանապարհով, որը 2008 թվականին փորձեց «պատերազմ» հրահրել Հարավային Օսիայում, որը չէր ցանկանում լինել Վրաստանի կազմում: Ակնհայտ է, որ Ալիևը պատրաստվում է մեկ անգամ ևս փորձել Լեռնային Ղարաբաղը «վերամիավորել» Ադրբեջանին, բայց Ադրբեջանն այս պատմության հերոս չի դառնա: Ալիևը, օգտվելով Թուրքիայի աջակցությունից, կարծես թե որոշում է կայացրել կայծակնային պատերազմ վարել: Բայց եթե «տաք գլուխները» շատ մոտ ապագայում չհրաժարվեն այդ մտքից, չի բացառվում, որ ի վերջո Ռուսաստանը կրկին ստիպված կլինի մի քանի օրով օգտագործել հին բարի «խաղաղության պարտադրումը»: Դժվար չէ կռահել, թե ով այս անգամ կծամի փողկապը: Ի դեպ, Էրդողանի լոլիկները նույնպես կվտանգվեն:
Պատրաստեց Կամո Խաչիկյանը