Վերածնվող Հովհաննես Մարգարյանը
ՎԵՐԼՈՒԾԱԿԱՆՏԻՄ ընտրություններին հաջորդող կրքերը Գյումրիում չեն մարում: Ավելին, դրանք նոր թափ են հավաքում` լոկալ մասշտաբներում: Դրա հիմնական պատճառը «Հայկական վերածնունդ» կուսակցության անդամ, ԱԺ պատգամավոր Հովհաննես Մարգարյանի հայցն է ընդդեմ «Գյումրեցու ոգի» կուսակցության: Պատգամավորը դատի է տվել «Գյումրեցու ոգի» կուսակցությանը` 2016 թվականի սեպտեմբերի 30–ին Գյումրու տեղական երեք հեռուստաընկերություններով «Ճանաչիր» վերնագրով տեսանյութը հեռարձակելու համար: Այդ տեսանյութը պատմում է այն մասին, որ Հովհաննես Մարգարյանը կաթի փոշի է գողացել, որը 1988 թվականի երկրաշարժից հետո որպես հումանիտար օգնություն ուղարկվել է Հայաստան։
Հովհաննես Մարգարյանը համարում է, որ այդ հրապարակումն ակնհայտ զրպարտություն է, դրա համար էլ դիմել է դատարան պահանջով՝ պարտավորեցնել պատասխանող կողմին ներողություն խնդրել և որպես բարոյական վնաս հատուցել։ Դատական առաջին նիստը, որը տեղի է ունեցել հունվարի 24–ին, հետաձգվել է: Պաշտպանական կողմը ժամանակ է խնդրել գործի նյութերին ծանոթանալու համար: Թվում է, թե սա հերթական քաղաքական պայքարի դրվագ է, և ավելին, լավ է, որ Հայաստանում արդեն գործում է դատարան դիմելու, այլ ոչ թե տղայական «ռազբորկաների» միջոցով հարցերը լուծելու մշակույթը:
Ամենայն հավանականությամբ, Մարգարյանը փորձելու է մինչ ապրիլյան ընտրություններ հաղթել դատը և այն վերածել նաև իր և կուսակցության քարոզչության մեխերից մեկը, թե տեսեք, մեզ որքան են զրպարտում: Սակայն, դատարանն ինչ որոշում էլ կայացնի, «Հայկական վերածնունդ» կուսակցության շուրջ ստեղծված աղմուկն իր սև գործն արդեն արել է: Եթե անկեղծ լինենք, ապա դրանում հենց կուսակցության առաջատար դեմքերն են մեղավոր: 2007–ին Ռոբերտ Քոչարյանը կուսակցության առաջնորդ Բաղդասարյանին մեղադրեց պետական դավաճանության մեջ, 2008–ին, Սարգսյանը նրան անվանեց հաճախորդ, իսկ առաջին նախագահը որակեց որպես ԱԽՔ, նրանցից յուրաքանչյուրն իր ասածի հիմնավորումն ուներ, որովհետև այդ մարդու մտքով չանցավ նրանց դատի տալ և պատիվ պահանջել:
Այս ամենը քիչ էր, հասարակության մի զգալի զանգված էլ նրան անվանեց դավաճան ` հայտնի իրադարձություններից հետո: Թվում էր, թե այդ ամենից հետո, ամեն ինչ կհանդարտվի ու կվերադառնանք մեր գաղջ քաղաքական կյանք: Բայց արի ու տես, որ ամեն ինչ դեռ սրանալու միտում ունի: Նախկին ՕԵԿ, այժմ «Հայկական վերածնունդ» կուսակցությունը, դեռ չէր հասցրել մարսել մուրաբաների և ջեմերի պատմությունը, ու հիմա էլ մեջտեղ է գալիս այդ անիծյալ կաթի փոշին: Իհարկե, մինչ դատավարության ավարտը մենք չենք կարող պնդել` դեպքը եղե՞լ է, թե ոչ: Սակայն դատարանի որոշումից շատ բան կարող է կախված լինել:
Այսպես, եթե դա զրպարտանք է, ապա ամեն ինչ տրամաբանական է: Պատասխանող կողմը պետք է հրապարակային ներողություն խնդրի և փոխհատուցում տա դատարանի որոշած չափով: Իսկ եթե զրպարտանք չէ՞: Այստեղ սկսվում է ամենահետաքրքիրը: Մարգարյանի պաշտոնական կենսագրության մեջ չկա տող, որտեղ ասվում է, որ քաղաքացի Մարգարյանը, իր կյանքի այս ժամանակահատվածն անցկացրել է բանտում, կատարած այսինչ հանցագործության համար: Ըստ այդմ, եթե դատարանը չի բավարարում հայցը, հիմքեր են ծագում նոր քրեական գործ հարուցելու կամ ինչ–որ կարճված գործ բացելու համար: Տեսանյութում առկա է դրվագ, որտեղ Մարգարյանը բանտախցից դուրս գալուց հետո հարցազրույց է տալիս հենց այդ թեմայով:
Ի դեպ, ՆԳ աշխատակից ներկայացող անձի հետ առերեսման ժամանակ պնդել էր, թե տեղյակ չէր կաթի փոշու օգնություն լինելու մասին: Այսինքն, ինչ–որ բան ամեն դեպքում եղել է: Եթե հաշվի առնենք այն հանգամանքը, որ 1994 թվականին նա Գյումրու Հրուշակեղենի գործարանի տնօրենն էր, ապա կարելի է ենթադրել, որ գնել է գողացված ապրանք: Այն տարիներին, ականատեսները կհիշեն, որ թալանվում էր ամեն ինչ ` կաթի փոշի, ձեթ, հաց, նպարեղեն, պաքսիմատ, իսկ նավթն ընդհանրապես. տարայի կեսը լցված էր ջրով: Դատաքննության ցանկացած ելքի պարագայում, կարող են արդեն իսկ արձանագրել, որ այն չի կարող ի բարին ծառայել «Հայկական վերածնունդ» կուսակցության համար:
Վահրամ Թոքմաջյան
Past.am վերլուծաբան