Թե ինչպես ենք պայքարում կոռուպցիայի դեմ ու կառուցում արդար Հայաստան. «Փաստ»
АНАЛИТИКА«Փաստ» օրաթերթը գրում է.
Այս օրերին լրատվական հանրության ականջներին հարվածում է ցնցող մի լուր: Սննդամթերքի անվտանգության պետական ծառայության աշխատակիցը ցնցող, կարելի է ասել` անհավատալի մի իրողության մասին է խոսում: Ամեն ինչ տեսած մեր հանրությունը զարմացած է սրանից: Այսքան առա՞ջ գնալ կամայականությունների մեջ: Այսչափ անտեսե՞լ մարդուն ու նրա իրավունքը, այսքան հարվածե՞լ մասնագետին ու արհամարհե՞լ նրա մասնագիտական կարողությունները:
Ի՞նչ է եղել: Սննդի անվտանգության պետական ծառայությունը, եթե այս դեպքից դատենք, դարձել է յուրատեսակ պետություն պետության մեջ: Այն անտեսում է պետական կառույցի` Քաղաքացիական ծառայության խորհրդի գործառույթները ու ինքն է իր համար իր ներսում սահմանել խաղի կանոններ:
Նարեկ Մանթաշյանը, ով նախկինում եղել է գյուղատնտեսության նախարարի օգնականը, հաղթել է ԳՆ ՍԱՊԾ «Գոգավան» սահմանային հսկիչ կետի պետի թափուր տեղի համար Քաղծառայության խորհրդի կողմից կազմակերպված մրցույթում:
Օրենքն ասում է` եթե հաղթել է, ուրեմն ինքն է պետը: Սակայն Սննդի անվտանգության ծառայությունն այլ պլաններ է ունեցել պետի հաշվով: Ցանկացել է պետ դարձնել պետի պաշտոնը պայմանագրային հիմունքներով զբաղեցնող Արտակ Թաթոյանին: Բայց վերջինս, ցավոք, չի հաղթահարել մրցույթի անցողիկ շեմը:
Բայց հո այս մարդիկ ձեռքները ծալած չէի՞ն նստելու և հրաժարվելու իրենց մտադրություններից: Անցել են պլան բ–ին:
Գործարք են առաջարկել Արտակ Մանթաշյանին: Խոստացել են, որ նրան այլ աշխատանքի կտեղափոխեն, եթե մեկ ամիս հետո հրաժարվի պաշտոնից: Հրաժարվի` դե յուրե: Իսկ դե ֆակտո նա առաջին օրվանից էր հրաժարված. պարզապես գրանցված է եղել որպես պետ, բայց իրական պետը կրկին մնացել է մրցույթում պարտված իրենց կադրը` Արտակ Թաթոյանը:
Էլ ավելի չխորանանք մանրամասնությունների մեջ: Պարզապես մեկ էլ ասենք, որ, ըստ Նարեկ Մանթաշյանի, այս կառույցում` ՍԱՊԾ–ում, գործում է մի անխախտ պրակտիկա. ցանկացած մարդ, ով աշխատանքի է ընդունվում այստեղ, ներկայացնում է երկու դիմում: Մեկը աշխատանքի ընդունվելու, մյուսը` աշխատանքից ազատվելու: Ու այսպես` աշխատակիցը ղեկավարության ձեռքերի մեջ է, ինչպես բռնված ճնճղուկը:
Կարո՞ղ ես արդեն այս կողմ, այն կողմ անել, կարո՞ղ ես գլուխդ բարձրացնել ու ղեկավարության ինչ–ինչ արածներին այլ աչքով նայել: Դատավճիռդ իրենց ձեռքին է. դու արդեն ազատման դիմում ես գրել: Մեկ ժամ հետո փողոցում կհայտնվես:
Բանն այն է, որ եթե նման բաներ ես լսում տնտեսության մասնավոր հատվածի ձեռնարկություններում տիրող բարքերի մասին, զարհուրում ես: Մտածում ես` այս ինչպե՞ս են վարվում մարդկանց հետ, ինչպե՞ս կարելի է հանդուրժել այս ամենն ու շարունակել աշխատել: Բայց որ պետական կազմակերպությունն է մասնավորին տվել ու անցել, սրա մասին գոնե ես երբեք չէի մտածի:
Մշտապես կարծել եմ, որ, որքան էլ` երևութական, այնուամենայնիվ, գոնե արտաքին բաղադրիչների առումով պետական պաշտոնյան պաշտպանված է: Քաղաքացիական ծառայության ինստիտուտի ներդրումով` պետական պաշտոնյայի պաշտպանվածության մեկ այլ մակարդակ ապահովվեց:
Բայց ի՞նչ ենք ասում. ի՜նչ քաղաքացիական ծառայություն, ի՜նչ Աշխատանքային օրենսգիրք, ի՜նչ մարդու իրավունքներ: Եվ այս ամենը տեղի է ունենում պետական կառույցում:
Լավ, սա՛ էլ մի կողմ. բա մեր պետական պաշտոնյաների լռությո՞ւնը: Թվում է, թե արտառոց դեպք է բացահայտվել, ինչո՞ւ են լռում նրանք:
Կոնկրետ մեր երկրի նախագահին, մեր կառավարության ղեկավարին, մեր գլխավոր դատախազին չի՞ հուզում, թե ինչ է կատարվում իր կառույցի ներսում: Թե ինչպես է այդ կառույցն իրեն վեր դասում պետական գլխավոր կառույցներից: Կամ այսպես ասեմ` պետական ինստիտուտներից, որոնք իրենցով ներկայացնում են պետության ընդհանուր քաղաքականությունն այս կամ այն հարցի կամ ոլորտի վերաբերյալ:
Ինչո՞ւ նրանք հանդես չեն գալիս պարզաբանումով, ինչո՞ւ չեն ներկայացնում իրական վիճակը: Գուցե այս մարդը` Նարեկ Մանթաշյանը սո՞ւտ է ասում:
Բայց գոնե կոռուպցիայի դեմ պայքարող, երկրում կարգ ու կանոն հաստատելու ջատագով մեր կառավարության թեժ գիծը չլռի: Արդեն մի քանի օր է տեղյակ է պահված իրավիճակի մասին: Պատասխանել են, որ մեկ ամսվա ընթացքում ձեր հարցի պատասխանը կստանաք:
Մեկ ամիս. պատկերացնո՞ւմ եք: Էլ այդտեղ թեժ գի՞ծ մնաց: Ընդհանրապես մեկ ամսվա մեջ թեժ բա՞ն կմնա:
Այսպես: Անցանք առաջ` կոռուպցիայի դեմ պայքարելու կամ ապօրինությունները կանխելու հաջորդ բնագծերը նվաճելու համար:
Բարի գալուստ արդար Հայաստան:
Շարունակությունը` «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում: