Վարդան Ոսկանյան. «Հայ-իրանական հարաբերությունները պոկվել են մեռյալ կետից»
ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ
Երեկ ՀՀ-ում Իրանի Իսլամական Հանրապետության արտակարգ և լիազոր դեսպան Սեյեդ Քազեմ Սաջադին հայտարարեց, որ Իրանը պատրաստ է հարմար գներով գազ վաճառել Հայաստանին: Նա ընդգծեց նաև, որ հարցը քննարկվում է, և հուսով է, որ այդ առումով առաջընթաց կլինի:
«Որքանով տեղյակ եմ՝ որոշակի բանակցություններ են ընթանում այս ոլորտում և ակնհայտ է, որ իրանական կողմը պատրաստ է ՀՀ-ին գազ տրամադրել: Այլ խնդիր է, թե արդյո՞ք այդ գազի արժեքը ձեռնտու կլինի հայկական կողմի համար: Այդուհանդերձ կարծում եմ, որ ՀՀ-Իրան գործակցությունն ընդլայնելու հնարավորություն կա թե՛ գազ՝ էլեկտրաէներգիայի դիմաց գործարքի շրջանակներում, թե՛ այդ շրջանակներից դուրս: Մեկ այլ կարևոր ուղղություն էլ կա, որը թուրքմենական կողմի ներգրավումն է այս գազային գործարքներին: Եվ այս համատեքստում ևս Իրանը հնարավորություններ ունի ապահովելու դեպի Հայաստան գազի փոխադրումները:
Եվ ընդհանրապես, Իրանը եռակողմ կամ քառակողմ ձևաչափով գործակցություն հաստատելու հնարավորություն ունի՝ մի կողմից Թուրքմենստանի, մյուս կողմից՝ Հայաստանի և Վրաստանի միջև»,- Past.am-ի հետ զրույցում, անդրադառնալով դեսպանի հայտարարությանը, նման տեսակետ հայտնեց իրանագետ Վարդան Ոսկանյանը:
Դիտարկմանը, թե իրանական գազ մատակարարելու հնարավորության մասին խոսելիս ամեն անգամ զուգահեռ ընդգծվում է նաև «Գազպրոմի» հանգամանքը, իրանագետը նկատեց. «Արդեն նշեցի, որ Հայաստանի և Իրանի միջև այդ ոլորտում բանակցային գործընթաց կա և բնական է, որ ռուսական կողմը ՀՀ-ի գազի շուկայում լայնորեն ներկայացված է: Այս առումով ռուսական կողմի շահերը հաշվի չառնելն այնքան էլ խելամիտ քայլ չէր լինի: Բայց Հայաստան-Իրան հարաբերությունները զարգանում են ոչ թե ի հեճուկս Հայաստան-Ռուսաստան հարաբերությունների, այլև փոխլրացնում են Հայաստան-Ռուսաստան հարաբերությունները: Եվ ընդհակառակը, հայ-ռուսական հարաբերությունները փոխլրացնում են Հայաստան-Իրան գործակցության դաշտը: Այս իմաստով կարծում եմ, որ այստեղ շահերի բախում չկա: Եվ շատ հետաքրքիր կլիներ, որ ռուսական կողմն էլ մասնակցային մոտեցում ցուցաբերեր՝ ինչ-որ առումներով ձևավորելով Հայաստան-Իրան-Ռուսաստան եռակողմ գործակցության դաշտ: Ակնհայտ է, որ անկախ ամենից, իրանական գազը վաղ թե ուշ դուրս է գալու Իրանի հյուսիսային սահմաններից՝ դեպի Եվրոպա ուղղվելու համար: Հետաքրքիր կլիներ, որ ռուսական կողմն էլ այս գործարքներին մասնակից դառնար»:
Իսկ թե ինչպիսի՞ն է ՌԴ-ի կեցվածքն այս հարցում, նա նշեց. «Անկեղծ ասած՝ չեմ կարող ասել, միգուցե իրենք կմեկնաբանեն իրենց դիրքորոշումներն այս խնդրի վերաբերյալ: Այնուամենայնիվ, առողջ տրամաբանությունը հուշում է, որ ռուսական կողմի մասնակցությունն այս խնդիրներին ձեռնտու կլիներ թե՛ մեր, թե՛ իրանցիների և թե՛ ՌԴ-ի համար»:
Դեսպանը նաև շեշտեց, որ Հայաստանը պետք է աշխուժանա էներգետիկ ոլորտում: Հարցին, թե արդյո՞ք ակնարկը Հայաստանից հստակ քայլեր սպասելու ակնկալիք չէ, իրանագետը պատասխանեց. «Տեսե՛ք, մի կարևոր հանգամանք կա: Իրանական դիվանագիտությունը որոշակի ուղերձների փոխանցում է ենթադրում: Կարծում եմ՝ այդ ուղերձները դեսպանը փոխանցել է: Մեր կողմից այդ ուղերձները պետք է վերլուծվեն և մեր ունեցած հնարավորությունների շրջանակում Իրանի հետ հարաբերությունները զարգացվեն: Ուղերձը դրական է, միանշանակ է ու ակնհայտ: Այս իմաստով Հայաստան-Իրան հարաբերություններում էներգետիկ ոլորտը չափազանց կարևոր է, այն դինամիկ զարգացող ոլորտներից մեկն է: Ուղերձ փոխանցվեց, և շատ հետաքրքիր կլիներ, որ իրանական կողմն էլ նշված ոլորտում Հայաստանում համապատասխան ներդրումներ իրականացնելու նախաձեռնություններով հանդես գար: Կարծում եմ՝ հայկական կողմից այդ նախաձեռնությունները կողջունվեն, որը լուրջ նպաստ կլինի հայ-իրանական տնտեսական հարաբերությունների զարգացման համար»:
Վարդան Ոսկանյանի խոսքով՝ ակնհայտ է, որ հայ-իրանական հարաբերությունների տնտեսական հատվածում զգալի աշխուժություն կա. «Բազմաթիվ հանդիպումներ, փոխայցելություններ, բազմաթիվ ծրագրերի շուրջ պայմանավորվածություններ, որոշ դեպքերում նախնական, որոշ դեպքերում էլ՝ վերջնական: Կարծում եմ՝ այդ աշխուժությունն առաջիկայում արդյունքներ կտա: Ակնհայտ է, որ հայ-իրանական հարաբերությունները պոկվել են նախկին մեռյալ կետից: Եվ այս հարցում պետք է գնահատել թե՛ հայկական, թե՛ իրանական կողմի ջանքերը»:
Աննա Բադալյան