Հոգնել եմ մեր սահմանների լարված դրության , Արցախի հարցում , «հեղինակավոր» կարծիք հայտնողներից
ԲԼՈԳՇուշան Պետրոսյանը Ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է.
Հետաքրքիր բան է «հայու» ճակատագիրը ... մի տարի առաջ՝ նոյեմբերի 12-ին , ժամը 13։45-ին , Արցախում Մի-24 ուղղաթիռը ՝մեր ուղղաթիռը , խփեցին ... Զինադադարից 20 տարի անց օդուժն առաջին անգամ խոցվեց։ Զորավարժությունների ժամանակ! 1994-ի մայիսի 5-ի որոշման համաձայն զինադադար է ու չի կարելի որևէ կերպ միջամտել զորավարժությունների ընթացքին... Ինչու հիշեցի՞ , ուղակի Սիրիայում պատերազմ է , իսկ մեզ մոտ «խաղաղություն» ...
Հա , եղբայր , ՀԱՅ լինելը փորձություն է ... լսեք այս նյութն ու տեսեք ինչ մարդկայի՜ն, պա՜րզ վերլուծություններ են , կա մեղավոր ու կա տուժված , բա՞ , նույնիսկ մանրամասն բացատրություններ , որ նման դեպքերում հիմնականում չեն խփում , բարկանում, մատ են թափահարում , դեսպանին են հետ կանչում և այլն , իսկ երբ խփում են , ապա միայն այն դեպքում , երբ շաաաաաաատ են ուզում խփած լինել ։ Մեր դեպքում է , որ նույն մատիկ թափ տալը «օբյեկտիվորեն» երկու կողմին է վերաբերում ։ Դաշտում աշխատող սպանված մշակին , զորավարժության մասնակից սպանված հայ օդաչու-զինվորին, լվացք փռող սպանված կնոջը , մանկապարտեզում կրակահերթից վիրավորված մանչուկին, դաս պատրաստող վիրավորված աղջնակին , տո հենց դիրքապահ զինվորին,որ իր Երկրի սահմանն է պահում ։ Որ շուն թուրքը խփում ա, մենք ենք մեղավոր (բա ոնց) , երկուսս էլ մեղավոր ենք , իրենք , որ սպանում են , մենք որ սպանվում ենք ... Մի տարի անցավ , փառք ու պատիվ զոհված տղերքին ... Բայց հոգնել եմ մեր սահմանների լարված դրության , Արցախի հարցում դիլետանտ գիտելիքներով , հնարավորինս լաչառ , «հեղինակավոր» կարծիք հայտնողներից (ձայնս չեն լսել) , լուրջ , դրան էլ չափ պետք է լինի , այդ անուղեղ , անկառավարելի տեքստերը կարող են պայթունավտանգ լինել ... (անշուշտ եթե 30 արծաթ չկա մեջտեղ , մարդու տեսակ կա գայթակղությանը չի դիմանում )...
Ասածս ինչ է , ավելի զգոն , ուշադիր , հնարավորինս աղբյուրն ու հրապարակավ լուսաբանելու իրավունքը ճշտած ... Աստված մեզ հետ , տեսնենք ի՞նչ կլինի...