Սկեսրայրիս հուղարկավորության օրը ստիպված եղա երեխաներիս տանել հետս․ Այդ օրվանից սկսվեց իմ դժոխային օրերը
ԼԱՅՖՄի քանի ամիս առաջ մահացավ սկեսրայրս, և այնպես ստացվեց, որ ոչ մեկի մոտ չկարողացանք թողնել մեր որդուն, ստիպված եղանք տանել գերեզմաններ։6 տարեկան երեխա է, անդադար վազում էր այս ու այն կողմ, ես էլ նրա հետևից։ Բավականին սարսափելի էր և տհաճ։
Թաղման արարողությունը վերաջացավ, եկանք տուն։ Երեխաս սովորականի պես ակտիվ և կենսուրախ էր։ Բայց հենց անցավ 7 օր, առավոտյան պիտի գնայինք գերեզմաններ, հետո էլ հացատուն, գնացի, որ որդուս արթնացնեմ, բայց հանկարծ խեղճը արթնացավ և փսխեց։
Եվ այդպես շարունակվեց ամբողջ օրը։Ջերմություն չուներ, այլ ախտանիշներ նույնպես, բայց երեխան չափից ավել թույլ է, մի կերպ էր կանգնում և սիրտն էլ անդադար խառնում է։ Շտապ օգնություն կանչեցինք, նրանք ինչ-որ բան ներարկեցին և գնացին։
Մյուս օրը սկսեցինք շրջել բոլոր հիվանդանոցները։ Որդուս մոտ արդեն ջրազրկում էր սկսվել, կաթիլայինները չեն օգնում։ Հազարավոր անալիզներ, դեղեր․․․ ոչ ոք չի հասկանում, թե ինչ է կատարվում։Ես պանիկայի մեջ էի, անդադար արտասվում էի, ինձ թվում էր, որ երեխաս սպառվում է աչքիս առաջ, իսկ ես ոչինչ չեմ կարողանում անել։ Էլ ճար չունեի, զանգեցի ընկերուհուս խորհուրդ տված բախտագուշակին։
Շարունակությունն՝ այստեղ