Քաղաքական ուժերը Քոչարյանին վերադարձնում են. «Փաստ»

«Փաստ» օրաթերթը գրում է.

ՀՀ երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանին մեղադրանք առաջադրելու և կալանավորման կապակցությամբ ներկայումս դաշտում առկա են մի շարք հայտարարություններ: Հայտարարությունների հեղինակներն են ՀՅԴ–ն, ՀՀԿ–ն, Վազգեն Մանուկյանը, Արցախի առանձին պատգամավորներ: Առաջին երկուսի դեպքում գործ ունենք քաղաքական կուսակցության դիրքորոշման հետ: Չնայած տարօրինակ էր, սակայն սպասելի, որ ՀՅԴ–ն խորը մտահոգություններ էր հայտնում Քոչարյանի կալանավորման և մեղադրանքի առաջադրման շուրջ` նույնիսկ նշելով, թե դա կարող է մեկնաբանվել որպես քաղաքական հալածանք: Այս հայտարարության ենթատեքստում կարելի է կարդալ, որ ՀՅԴ–ն հենց ինքն այդպես էլ մեկնաբանում է` անուղղակի կերպով: 

Դե, ՀՅԴ–ի նման կեցվածքը սպասելի էր, քանի որ ՀՅԴ–ն մեծ հաշվով եղել է Քոչարյանի միակ հենարանը, սակայն տարօրինակ է այն եռանդը, որով Դաշնակցությունը փորձում է մաքրազերծել Քոչարյանին, այն Քոչարյանին, ով ժամանակին ուղղակիորեն հրամայեց պարզապես բացել բանտախցերն ու դուրս թողնել ՀՅԴ գործիչներին` «քաղաքական իրադրության փոփոխության հետևանքով»: Կրկնենք` ոչ թե իրավական ընթացակարգով, ոչ թե արդարացման դատավճիռներով, այլ զուտ, կարելի է ասել, կամայական ցանկությամբ: 

Գուցե հենց սրա համար է ՀՅԴ–ն պարտավորվածություն զգում պաշտպանել Քոչարյանին և անուղղակի կերպով նրան հայտարարել քաղհալածյալ: Իսկ այդ դեպքում մարտի մեկի գործի շրջանակներում ձերբակալված ավելի քան հարյուր գործիչներն ի՞նչ էին, տեռորիստնե՞ր: Հասկանալի է, չէ, որ մենք չենք հանդգնի որևէ իրավական ու քաղաքական գնահատական տալ, բայց արի ու տես, որ մեկ այլ հայտարարությամբ` արդեն Վազգեն Մանուկյանը շեշտում է, թե Քոչարյանի կալանավորումը անհիմն է: Արդյոք դա այդպե՞ս է, կրկին չենք համարձակվի գնահատել, բայց պետք է շեշտել, որ Վազգեն Մանուկյանն իր վրա է վերցնում կա՛մ իրավաբանի, կա՛մ նախաքննական մարմնի, կա՛մ էլ Քոչարյանի փաստաբանի գործառույթներ` նման հայտարարություն անելով: Ավելին, Մանուկյանը հայտարարում է, թե ՀՀ–ում մի դերասանի թատրոն է, չկան ո՛չ հասարակական կազմակերպություններ, ո՛չ էլ մամուլ: Այս վերջին կետը լիովին աբսուրդի ժանրից է, քանի որ, երբ մեր աշխատակիցներից մեկը փորձեց զրուցել Վազգեն Մանուկյանի հետ` նրա հայտարարությունից բխող մի շարք հարցերի շուրջ, Մանուկյանը պարզապես նշեց, որ ասել է այն, ինչ ասել է, չի պատրաստվում խոսել մամուլի որևէ ներկայացուցչի հետ և յուրաքանչյուրը կարող է մեկնաբանել, մեջբերել իր հայտարարությունից ինչ ցանկանա: Հիմա փաստորեն ի՞նչ՝ մամուլ չկա, դրա համար Վազգեն Մանուկյանը չի ցանկանում շփվել մամուլի հետ, թե՞ մամուլ կա, ուղղակի… Չխորանանք:

Հաջորդ հայտարարությունը կամ, ավելի ճիշտ, հայտարարությունները պատկանում են ՀՀԿ–ին: Հանրապետականն իր առաջին հայտարարությամբ կրկին շեշտում է իր մտահոգությունները և այլն, այս հայտարարության մեջ էլ, ինչպես և սպասելի էր և ինչը առանձնանում էր ՀՅԴ հայտարարության մեջ, Արցախի շահարկումն էր, պատերազմական դրությունը, բանակը և այլն, կարծես թե Քոչարյանի ազատության մեջ գտնվելն այս հիմնախնդիրների լուծման կամ կայունության գրավական է: Հանրապետականի մեկ այլ հայտարարությունն արդեն իսկական «նվեր» էր և լիովին տեղավորվում էր սույն թվականի մայիսի 2–ին` Ազգային ժողովում հնչած հայտարարությունների տրամաբանության մեջ, երբ մի շարք ՀՀԿ–ականներ զբաղված էին «տղա բերելու» քարոզչությամբ: Քոչարյանի կապակցությամբ ևս ՀՀԿ–ն հայտարարում է, թե պատրաստվում է դիմել արտաքին կառույցներին: Ժամանակին նման թեմայի համար Քոչարյանը Արթուր Բաղդասարյանին դավաճան էր անվանում, սակայն սա թողնենք: 

Ի դեպ, քանի որ հիշեցինք, «Օրինաց երկիրը» նույնպես որևէ հայտարարությամբ դեռ հանդես չի եկել, ավելին` երևի թե չի էլ հասցնում մտածել դրա մասին, քանի որ այս կուսակցության կարկառուն ներկայացուցիչները զբաղված են հայաստանյան տարբեր լրատվամիջոցների` պատվեր կատարելու մեջ մեղադրելով: Պատվերի «մարմաջն» արդեն ոմանց բերում է սևեռուն վիճակի… 

Վերոհիշյալ հայտարարությունների տեքստերում առկա մանիպուլ յատիվ , որոշ դեպքերում անհասկանալի ձևակերպումներից զատ, իրապես էլ պետք է խոստովանենք, որ Քոչարյանի կալանավորումը և առաջադրված մեղադրանքը փորձություն են մեր արդարադատության համակարգի համար: Գումարած սրան, Քոչարյանը կամա թե ակամա նորից դառնում է քաղաքական գործոն, ընդ որում` նրան հենց այդպիսին են դարձնում թե վկայից մեղադրյալի կարգավիճակի ու առանց ձերբակալության կալանքի հապճեպությունը, թե, առավել ևս, ՀՅԴ–ն ու ՀՀԿ–ն` զուտ իրենց հայտարարություններով: Ինչպե՞ս կընթանան հետագա զարգացումները` նույնպես դեռ պարզ չէ, քանի որ իսկապես էլ մենք գործ ունենք ոչ միայն բարդագույն գործի հետ, այլ խնդիր ունենք մեր պատմության հետ առերեսման: Ընդ որում` անաչառ և առանց կանխակալ վերաբերմունքի առերեսման:

Շարունակությունը՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում