Հակադրությունը պարզապես չի կարող ընդունելի լինել
ՔԱՂԱՔԱԿԱՆԱրցախը բոլոր առումներով հայտնվել է «ճակատային» կարգավիճակում։ Հասկանալի է, որ հայկական երկրորդ պետությունը պարբերաբար թիրախավորվում է թշնամու կողմից՝ բարեբախտաբար կարողանալով արժանապատվորեն դիմագրավել բոլոր ոտնձգություններին։
Սակայն վերջին մեկ տարում Արցախի շուրջ բազմաշերտ խնդիրներ են ձևավորվել։ Մի կողմից՝ ակնհայտ չհասկացվածություն կա Նիկոլ Փաշինյանի հեղափոխական թիմի ու Արցախի ռազմա-քաղաքական էլիտայի միջև, մյուս կողմից՝ Արցախում ներքաղաքական անբարենպաստ զարգացումներ են նկատվում, որոնց վրա իր կնիքն, անշուշտ, ունեն Հայաստանում ստեղծված համատեքստն ու Արցախի պոլիտրայի ոչ այնքան ադեկվատ վարքագիծը։ Օրինակ՝ անցած գիշեր Արցախի ՊԲ նախկին հրամանատար Սամվել Բաբայանի գրասենյակը հայտարարություն է տարածել, թե Հայաստանի տարածքում գեներալի կողմնակիցների ուղղությամբ կրակել են Արցախի նախկին վարչապետ Արայիկ Հարությունյանի մարդիկ։
Իհարկե, վերջինիս կուսակցությունը հերքել է Բաբայանի գրասենյակի պնդումները, իսկ Հայաստանի ԱԱԾ տնօրեն Արթուր Վանեցյանը երեկ հայտարարել է, թե տեղի ունեցածը կենցաղային վեճ է, որը ծագել է ֆինանսների շուրջ առաջացած խնդրի հետևանքով
Սակայն նույնիսկ այս պարզաբանումը չի վերացնում լարվածությունը, որովհետև Արցախում ու նրա շուրջ առաջացել է բազմաշերտ հակադրության վտանգավոր համատեքստ, որն ակամայից քաղաքականացնում է անգամ կենցաղային վեճերը։
Հայաստանում տեղի ունեցած թավշյա հեղափոխության հաղթանակից հետո Երևանի ու Ստեփանակերտի հարաբերություններում առաջացել է որոշակի ճգնաժամ, ինչը պարբերաբար արտահայտվում է հրապարակային դրսևորումներով, որոնց բազմիցս անդրադարձել եմ իմ նախորդ հրապարակումներում։ Հայաստանի նոր իշխանությունը հրապարակային մակարդակում հանդես է գալիս հետհեղափոխական իրողություններին Արցախի անցնցում ադապտացվելու մարտավարությամբ, սակայն քիչ չեն դեպքերը, երբ ԱՀ իշխանությունը դառնում է հեղափոխական հռետորաբանության ու ագրեսիվ քարոզչության թիրախ։ Արցախի ռազմա-քաղաքական ղեկավարությունն, իր հերթին, ակնհայտորեն պատրաստ չէր այն արմատական փոփոխություններին, որոնք տեղի ունեցան Հայաստանում։
Երկու հայկական պետությունների իշխանությունների հարաբերություններում դրսևորվող անտագոնիզմը լոկալ դրսևորումներ է ունենում բազմաթիվ հարթակներում, ինչը թե՛ Հայաստանում և թե՛ Արցախում ստեղծում է ներքաղաքական լարվածություն։ Հայաստանում բոլորը՝ իշխանությունից սկսած ու ընդդիմությունով վերջացրած, պետք է գիտակցեն, որ անթույլատրելի է Արցախի իշխանությունն «օկուպացնելու» փորձերը՝ անկախ այն հանգամանքից, թե ինչ փաթեթավորմամբ դա կմատուցվի հասարակությանը։ Առավել անթույլատրելի է ցանկացած հակադրություն երկու հայկական պետականությունների միջև:
Հայաստանն ու Արցախն, անշուշտ , գտնվում են միասնական քաղաքական համակարգում ու հայկական երկրորդ պետությունը չի կարող անմասն մնալ այն փոփոխություններից, որոնք տեղի են ունեցել Հայաստանում։ Մյուս կողմից՝ Արցախն առաջնագիծ է, ու դատապարտելի է այնտեղ հեղափոխություն ներմուծելու որևէ փորձ, մանավանդ՝ հաջորդ տարի նշանակված նախագահական ու խորհրդարանական ընտրություններից առաջ։ Արցախցիներն իրենք պետք է ընտրեն իրենց նախագահին ու խորհրդարանը, իսկ Հայաստանի իշխանություններն ու քաղաքական ուժերը պետք է բացառապես նպաստեն օրինական ընտրությունների անցկացմանը՝ չլինելով Արցախի ներքաղաքական կյանքի շահագրգիռ կողմ։
ՍՈՒՐԵՆ ՍՈՒՐԵՆՅԱՆՑ