«Նպա­տա­կը ոչ թե հա­մընդ­հա­նուր բա­րե­կե­ցու­թյու­նը, այլ պար­զա­պես սե­փա­կան իշ­խա­նու­թյան պահ­պա­նումն է»․ «Փաստ»

«Փաստ» թերթը գրում է․ 

Կան կարևորագույն խնդիրներ, որոնք այդպես էլ առաջնահերթ տեղ չգտան հասարակական ու քաղաքական կյանքում։ Այս կարծիքին է քաղաքագետ Հրանտ ՄելիքՇահնազարյանը։ Քաղաքագետն այդ շարքում է դասում համերաշխության քարոզը, ինչպես նաև երկրի բնականոն զարգացման համար անհրաժեշտ ուղղությունները։ 

«Համերաշխության քարոզն այդպես էլ տեղ չգտավ հանրության մեջ։ Այս խնդիրը իշխանություններին պետք է պարտավորեցներ զբաղվել այդ հարցով։ Այսինքն, համերաշխ հանրություն պետք է ձևավորել, որը համատեղ կաշխատի ու կուտակված խնդիրներին միասնական լուծումներ կտա։ 

Սա մի բան է, որն առաջին հերթին անհրաժեշտ է հենց իշխանություններին, որովհետև նրանց վրա է ոչ համերաշխ իրավիճակի պատճառով առաջացած բոլոր խնդիրների պատասխանատվությունը։ 

Բայց այս ամենով հանդերձ, իշխանությունը չդարձավ հանրության մեջ համերաշխություն քարոզող ուժը, չփորձեց դառնալ այն առաջնորդը, որը հանրությանը ոչ թե կբաժանի յուրայինների և օտարների, այլ իրապես բոլորի համար առաջնորդ կլինի։ Այս իշխանությունն այդ ճանապարհով չգնաց, ավելին՝ ինչպես նախկինում, իրենք այսօր էլ շարունակում են շարժվել նույն տեմպով։ 

Շարունակում են հասարակությանը բաժանել սևերի և սպիտակների և արշավ են սկսում, այսպես կոչված, նախկինների դեմ, որոնք, բնականաբար, իրենց հերթին հակազդեցություն են կազմակերպում՝ թույլ չտալով, որ հանրության մեծամասնությունը իրենց որպես թշնամի ընկալի»,-«Փաստի» հետ զրույցում ասաց քաղաքագետը։ Հրանտ Մելիք-Շահնազարյանը շեշտեց՝ այն, որ նոր տարի է սկսվել, որևէ կերպ չի անդրադարձել ներքին հաշտության անհրաժեշտության խնդրի ընկալման վրա։ 

«Շարունակվում է նաև քաղաքական մրցակցությունը, իսկ ցանկացած մրցակցություն և հակամարտություն որքան երկարում, այնքան ավելի է խորանում։ 

Ցավոք, այս փաստը շարունակում է արմատներ ձգել մեր հանրության մեջ՝ օր օրի էլ ավելի խորացնելով պառակտման այն ճաքերը, որոնք արդեն իսկ գոյություն ունեին»,-շեշտեց մեր զրուցակիցը։ 

Առաջնային պլանում, ըստ քաղաքագետի, անվտանգության, պետության, հասարակության բնականոն զարգացման, տնտեսական, սոցիալական, կրթական ցենզի բարձրացման և այլ կարևոր հարցերը պետք է լինեն։ 

«Սրանք չափազանց կարևոր խնդիրներ են, որոնք իշխանությունների ուշադրության կենտրոնում պետք է լինեն, և որոնց մասին իշխանությունն առաջինը պետք է մտածի։ Բայց այս ամենը հիմա դուրս է մնացել և իր տեղը, ցավոք, զիջել է ներքաղաքական կամ իշխանության համար մղվող պայքարին։ 

Եվ այս առումով ապագայի կամ կայունության տեսակետից լուրջ ձեռքբերումներ չկան։ Սա է հիմնական բացթողումը, որովհետև իրականում ամեն ինչ կարելի է վերականգնել։ Արտաքին գործընկերների հետ հարաբերությունները, տնտեսական կորուստները, անգամ ժամանակի կորուստն է հնարավոր վերականգնել, եթե կա դրան ուղղված քաղաքականություն։ 

Բայց մենք տեսնում ենք, որ երկու տարվա ընթացքում Նիկոլ Փաշինյանը, իր «ատելության կուսակցությամբ» հանդերձ, այդպես էլ չդարձավ պետության ղեկավար, իսկ նպատակը ոչ թե համընդհանուր բարեկեցությունը, այլ պարզապես սեփական իշխանության պահպանումն է։ 

Մեծ հաշվով, չենք կառուցում պետություն, չենք ստեղծում անվտանգության երաշխիքներ։ Վարչապետ դառնալուց հետո Ն. Փաշինյանը չի լուծել այնպիսի խնդիրներ, որոնք կարող էին օգուտ բերել բոլորին»,-ասաց նա՝ հավելելով, որ բոլոր խնդիրները, որոնք դրված էին այս կառավարության առաջ, միայն իշխանության ամրապնդման տրամաբանության մեջ էին։ Քաղաքագետը նշեց, որ դատական իշխանությունը միակ ճյուղն էր, որն այդպես էլ չենթարկվեց Ն. Փաշինյանի կամքին։ 

«Ըստ էության, ամեն տեղ իշխանությունը զավթվել է, և մնացել է միայն դատական համակարգը։ Դատական իշխանության դեմ սկիզբ առած այս պայքարը գալիս է ապացուցելու, որ ամեն ինչ արվում է սեփական իշխանությունը ամրապնդելու և ուժեղացնելու համար։ Այս ճանապարհին թիրախավորվել է դատական իշխանությունը, հաջորդ օրինակը մեդիայի դեմ պայքարն է։ 

Ն. Փաշինյանն այստեղ էլ թուլություն ունի. տեսնելով, որ մեդիա դաշտը լիարժեք իր կամքին չի ենթարկվում, սկսում է նաև այդ ուղղությամբ աշխատել։ Այս տեսակետից պարզ է, որ մեդիայի, ինչպես նաև դատական իշխանության դեմ հարձակումները տեղավորվում են սեփական իշխանությունն անսահմանափակ դարձնելու նպատակի մեջ։ 

Ն. Փաշինյանը չի հաստատում միասնություն, չի հետևում երկրի տնտեսական զարգացմանը, սխալվում է արտաքին գործընկերների հետ հարաբերություններում։

 Հիմա սա արվում է նպատակաուղղված, թե չհասկանալով, տարբերություն չկա։ Հիմնական փաստը, որ կարող ենք ֆիքսել, այն է, որ այդ գործունեության արդյունքում պետությունը վնասվում ու տուժում է»,-նշեց քաղաքագետը՝ հավելելով, որ Ն. Փաշինյանն ուզում է իր համար լիարժեք վերահսկելի համակարգ ունենալ։ 

«Այսօր իշխանությունների կողմից իրականացվող ցանկացած գործողություն հենց այդ նպատակին է ուղղված։ ՍԴ-ի պարագայում չկարողացան հասնել իրենց նպատակին, միջոցները օգուտ չտվեցին։ Ու եթե մի տեղ չեն կարողանում կիրառել այն մեթոդները, որոնք աշխատել են մեկ այլ ուղղության մեջ, փորձելու են փոխել համակարգը։ 

Եթե իրականացվեն սահմանադրական փոփոխություններ, կարծում եմ, նպատակը Սահմանադրական դատարանի վրա իշխանություն հաստատելը կլինի։ 

Որքան էլ նշված նպատակն այժմ այլ խնդիրներով քողարկվի, ակնհայտ է, որ մարդիկ խնդիր ունեն լուծելու և այդ ճանապարհին չեն պատրաստվում իրենց սահմանափակել որևէ գործիքակազմով »,-եզրափակեց մեր զրուցակիցը

Մանրամասները՝ «Փաստ» թերթի այսօրվա համարում։