Պատերազմների տարափ
ՎԵՐԼՈՒԾԱԿԱՆՍեղմեք ԱՅՍՏԵՂ, լրացրեք օնլայն հայտը և մոռացեք հոսանքի վարձի մասին
Աստծո ամեն օր սարսափում ես լրահոսին հետեւելիս․ պատերազմ, պատերազմի սպառնալիք, զոհեր, արյունահեղություն, մարդկային ողբերգություն։ Հո աշխարհ չէ, Հենրիկ Սենկեւիչի հանրահայտ «Յո երթաս»-ն է։
Մեծ քաղաքակրթության մասնակից երկրները փոքր երեխայի պես կռիվ-կռիվ են խաղում։ Ուկրաինան հակամարտում է Ռուսաստանի հետ, Իսրայելը՝ ՀԱՄԱՍ-ի (իմա՝ պաղեստինցիների) ու մասամբ՝ Լիբանանի։ Եմենի հուսիթները գնդակոծում են ամերիկյան նավերը, Վաշինգտոնը, Լոնդոնն ու այլ ուժեր պատասխան հարվածներ են հասցնում։ Իրանը թիրախավորում է Պակիստանին, մինչեւ այդ՝ Իրաքին, իսկ Իսլամաբադն Իրանի տարածքների վրա է հարձակումներ իրականացնում։ Ռուսաստանի սահմանակից պետությունները փակում են այդ երկրի հետ սահմանային անցակետերը, զորքեր են տեղակայում եւ բացեիբաց խոսում հնարավոր ռազմական առճակատման մասին։ Անկարան շարունակում է, այսպես կոչված, հակաահաբեկչական գործողություններն Իրաքում եւ Սիրիայում (ոչ միայն Թուրքիան, ՌԴ-ն ու ԱՄՆ-ն՝ նույնպես), իսկ Էրդողանը հայտարարում է ռազմական գործողությունների շարունակականության մասին։ Հյուսիսային եւ Հարավային Կորեաների զինված ուժերը բերվել են մարտական բարձր պատրաստականության՝ հնարավոր բախումների սպառնալիքով։ Բաքվի բռնապետ Ալիեւն էլ, Արցախը հայաթափելուց ու արցախցիներին բռնի տեղահանելուց հետո, պարբերաբար հանդես է գալիս ռազմատենչ հայտարարություններով Հայաստանի ինքնիշխան տարածքի նկատմամբ՝ «Զանգեզուրի միջանցքից» մինչեւ Երեւան ու Ջերմուկ։
Պատերազմների այս մահացու շարանը կարելի է անվերջ շարունակել։
Ավելին՝ այստեղ