Սերը չունի սկիզբ և վերջ, ինչպես աշխարհը.Հարութ Փամբուկչյան
ՀԱՐՑԱԶՐՈՒՅՑՁախ Հարութը այսօր մեկնեց Հայաստանից: Մեծ արտիստը Երևան էր ժամանել գրեթե մեկ ամիս առաջ:
Մայիսի 20-ին Կարեն Դեմիրճյանի անվան մարզահամերգային համալիրի դահլիճում սիրո ու արվեստի տոն էր` «մեղավորը» և գլխավոր հերոսն էլ Հարութ Փամբուկչյանն էր: «Իմ կյանքը» խորագիրը կրող մենահամերգը տարիքային սահմանում չուներ, իրադարձությունը դահլիճ էր բերել բոլորին: Ոմանք հիշեցին իրենց առաջին համբույրը, իսկ մյուսները այդ նույն պահին նրա երգերի ներքո սիրահարվեցին կողքի աղջկան:
Լեգենդը հենց այսպիսին է, ոչ միայն հանդիսատեսի, այլև իր երիտասարդ գործընկերների համար: Մենահամերգի ընթացքում նրա կողքին էին՝ Ռազմիկ Ամյանը, Սիրուշոն, Քրիստինե Պեպելյանը և այլոք:
Թերևս մեր հանդիպումը սպասված էր համերգից հետո քննարկել, զրուցել: Մեծանուն երգիչը սիրով պատասխանեց Past.am-ի հարցաշարին:
-Դուք փայլեցիք ձեր կենդանի կատարումներով, ի տարբերություն երիտասարդ երգիչների: Որտեղի՞ց այդքան ուժ, էներգիա:
-Երբ արդեն բեմում էի, կարծես սիրո հզոր ալիք եկավ ինձ վրա, զգացի դա: Այնքան կենդանի շունչ ու սիրով լի աչքեր տեսա, որ կարծես ինչ որ գերբնական բան կատարվեց ինձ հետ: Երբ տխուր երգ էի երգում, նաև այդ թախիծն էի զգում, որ էլի գալիս էր դահլիճում ներկաներից:
-Ձեր երգերի ներքո զույգեր են կազմվել, ընտանիք, օջախներ հիմնվել:
-Մի դեպք պատմեմ: 1967 թ-ին մի զույգի հարսանեկան արարողությանն եմ ներկա եղել, տարիներ անց նաև թոռների մկրտության առիթվ խնջույքին կրկին ինձ էին հրավիրել:Ես չէի հիշում, նրանք պատմեցին, նունիսկ լուսանկարներ ունեին: Շատ են լինում նման դեպքեր, անծանոթ մարդիկ մոտենում են գրկում, ողջագուրվում, հետո պարզվում է ինձ հետ կապված հուշեր ունեն: Ուրախանում եմ, երևի կյանքս իզուր չեմ ապրել, որ կարողացել եմ մարդկանց հաճելի պահեր պարգևել:
-Ո՞ր երգը կատարելուց եք դուք հուզվում:
- «Ես առանց քեզ» երգը կատարելուց ամեն անգամ հոգիս տակն ու վրա է լինում: Այն կնոջս է նվիրված: Կասեմ, որ սերը չունի սկիզբ և վերջ, ինչպես աշխարհը: Թախիծս ու կարոտը միախառնվում, տանջում են ինձ ու թողնում ձեռնունայն:
-Դուք հաղթեցիք ջահելներին ձեր մենահամերգով: Շատերը գալիս են Երևան համերգի համար ու այդպես էլ չեն կարողանում դահլիճ լցնել:
-Շնորհակալ եմ գնահատականի համար (ժպտում է ): Չեմ ուզում վատաբանել ջահելներին, բայց պիտի կարողանան տարբերել արվեստը թիթեռի կյանք ունեցող երգերից: Պիտի արվեստում արմատներ ունենաս, մի հատ տեսահոլովակ նկարելով արտիստ չես դառնա: Ժողովուրդը ճիշտ տարբերում է, սուտ է թե ինչ տալիս ես այն էլ ընդունում են: Այժմյան երգ-երաժշտությունը մակերեսային է, մենք մեր ժամանակ սնվում էինք լուրջ սասական գործերով ու հետո ստեղծում էինք մերը:
-Շրջագայում եք աշխարհով մեկ, լեզուների տիրապետում ե՞ք:
-Չորս լեզու գիտեմ, ներառյալ թուրքերենը: Մի անգամ Ֆրանկֆուրտի օդանավակայանում սպասում էինք մեր ինքնաթիռի թռիչքին, մի փոքր ժամանակ կար կարող էինք սնվել: Սննդի կետում բոլոր աշխատակիցները թուրքեր էին, հասկացել էին մենք հայեր ենք, չէին ուզում սպասարկել, գյավուրներ (անհավատներ) և անհարգալից խոսքեր ասելով խոսում էին մեր հասցեին: Ջայրացա, աղմուկ բարձրացրեցի, ստիպեցի ներողություն խնդրել: Հայը որտեղ էլ լինի պատվախնդրությունն ու ազգային գենը խոսում է, փառք աստծո երիտասարդ սերունդն էլ է այդպես:
Հարցազրույցի ժամանակ ներկա էր նաև մենահամերգի պրոդյուսեր Խաչիկ Եղոյանը, ում ևս հարցեր ուղղեցինք.
-Խաչիկ չկայացած երևանյան համերգների շարքում դուք հաջողվեցիք, փայլեցիք կազմակերպչական գրագետ աշխատանքով, բանաձևը ո՞րն էր:
-Հարգելի Լուսինե կազմակերպիչը պիտի ճիշտ ընտրի թե ում մենահամերգն է ցանկանում ներկայացնել հանդիսատեսին: Հասարակությունը գնում է արվեստի հետքերով: Ինչպես գնահատում են Տիգրան Համասյանին, Սերգեյ Սմբատյանին և շատ ուրիշների, որոնց նպատակը միայն կոմերցիան չէ:
-Մենահամերգի տեսագրությունը կլինի՞ վաճառքում:
-Այո, անպայման, աշխատանքներ են տարվում այդ ուղղությամբ:
Լուսինե Արշակյան
Նյութը հրապարակման պատրաստեց Past.am-ը: