Եվ գլխավորը սերն է... Պետք է սիրես այն մարդուն, ում հետ որոշել ես ծերանալ. Տիգրան Ներսիսյան և Նելլի Խերանյան
PHOTOՍիրով լցված բոլոր ընտանիքներում Աստված ներկա է, չէ՞ որ Աստված հենց Ինքը ՍԵՐ է: Սերն այն բացառիկներից է, որ որքան հնանում, այնքան ամրանում ու վառ է դառնում, տարիները նրան ոչ թե մաշում, այլ ավելի են գեղեցկացնում: Շուտով Սուրբ Սարգիսն է ու ՍԻՐՈ ՏՈՆԻ մեկնարկը տրված է, ինչի շրջանակներում Aysor.am-ն իր ընթերցողներին կներկայացնի հայ կայացած ու հայտնի զույգերի՝ տարիներ հաղթահարած սիրո պատմությունները, նրանց կյանքի այն դրվագները, որոնք հաճախ չեն բարձրաձայնվել: «Եվ գլխավորը սերն է...» նախագծի առաջին հյուրը Տիգրան Ներսիսյան-Նելլի Խերանյան ամուսնական զույգն է:
ԵՍ քեզ սիրում եմ
Տիգրան. Առաջին անգամ հանդիպել ենք Թատերական ինստիտուտում, ու այդ կայծը միանգամից բռնկվեց: Ինչպես հիմա, այն ժամանակ էլ Նելլին շատ գեղեցիկ էր, ես էլ ոչինչ, վատը չէի (ծիծաղում է): Սիրահարվեցինք ու անբաժան դարձանք: Ինչ վերաբերում է խոստովանությանը, այս դեպքերում ասում են. «Լեզուն տկար է՝ բացատրելու և ասելու, թե դա ինչ է»: «Ամենաահավոր» բանն է, երբ առաջին անգամ ասում ես՝ ԵՍ ՔԵԶ ՍԻՐՈՒՄ ԵՄ: Այդ մասին առաջին անգամ բարձրաձայնել եմ մեր տանը՝ իմ սենյակում: Նրա հերթական այցելությունն էր մեր տուն, ու ես սիրո խոստովանություն արեցի: Հիշում եմ այդ պահին իր աչքերը, հայացքը, շրթունքները… Հետագայում շատ անգամներ եմ ասել, բայց դա ուրիշ էր (ժպտում է):
Նելլի. Տիգրանն ինձանից մեկ կուրս բարձր էր: Բոլոր կուրսերը շփվում էին միմյանց հետ: Մի անգամ միջանցքում զրուցելիս, վիճելիս` Տիգրանի ձեռքը կծեցի: Հիշում եմ, արյուն եկավ ձեռքից: Դրանից հետո մեր հարաբերություններն ավելի ջերմացան, թեև, ըստ տրամաբանության՝ հակառակը պետք է լիներ: Նրա վերջին սիրո խոստովանությունն եմ շատ լավ, փայլուն հիշում (ծիծաղում է): Հեռուստացույցով էր… Գիտեք, ես կարիք չեմ ունեցել անընդհատ բառեր լսելու, քանի որ նա ամեն պահ, ամեն արարքով է իր սերն ապացուցում: Մինչև հիմա ունեմ պահպանված այն նամակը, որը զբոսայգում նա էր գրել ինձ. սիրո ջերմ, գեղեցիկ խոսքեր: Չեմ էլ հիշում, թե այդ պահին ինչպե՞ս, որտեղից մեզ մոտ թուղթ ու գրիչ հայտնվեց:
Շարունակությունը՝ այստեղ: