Իշխանավորների համար կյանքը գունեղ է ու հիասքանչ. «Փաստ»
POLITICS«Փաստ» օրաթերթը գրում է
Նոյեմբերի 9-ի եռակողմ հայտարարությամբ հաստատված հրադադարը շատ փխրուն է ու ցանկացած պահի կարող է փլուզվել։ Ավելին, փխրուն ասվածը մեղմ բնորոշում է, քանի որ Ադրբեջանը պարբերաբար խախտում է հրադադարն ու նոր սադրանքներ հրահրում։ Այսինքն՝ մենք գործ ունենք շարունակվող ագրեսիայի հետ, որին դիմագրավելու համար պետք է պատրաստվել։ Բայց ՀՀ իշխանությունները ոչ միայն համապատասխան աշխատանքներ չեն տանում հանրության իմունիտետը բարձրացնելու ուղղությամբ, այլև ամեն ջանք գործադրում են հասարակության ուշադրությունը իրական անվտանգային թեմաներից ու ահագնացող սպառնալիքներից շեղելու նպատակով։ Բնական կլիներ, եթե հասարակությունը պատրաստվեր երկարատև պայքարի, բայց, որքան էլ ցավալի է, փաստացի տեղի է ունենում հակառակը՝ մարդկանց զգոնությունը բթացնելուն ուղղված կոնկրետ քայլեր են ձեռնարկվում։
Իշխանությունները տպավորություն են ստեղծում, թե խաղաղություն են կառուցում, որն ավարտվելու է պայմանագրի կնքմամբ, ինչի արդյունքում էլ Հայաստանը զարգանալու է, իսկ տնտեսությունը սրընթաց աճ է ապահովելու։ Եվ քանի դեռ հայկական կողմը կորցնում է թանկագին ժամանակը, հակառակորդն այն իր օգտին է կիրառում, ամրացնում է իր դիրքերը, սպառազինություններ է ձեռք բերում, զորամասեր է բացում ու նախապատրաստվում նոր ագրեսիայի։ Դրանով է պայմանավորված, որ Ալիևը հայտարարում է, թե իրենց բանակը ավելի հզոր է, քան պատերազմի ժամանակ էր, և ադրբեջանական զինված ուժերը վերահսկում են այն կարևոր բարձունքները սահմանների երկայնքով, ինչն իրենց ռազմավարական առումով հատուկ առավելություն է տալիս։ Իսկ Հայաստանի անվտանգության ամրապնդման համար ի՞նչ են ձեռնարկում ՀՀ իշխանությունները։ Տպավորություն է, որ նրանք միայն արձագանքողի դերում են։
Ադրբեջանը ամեն անգամ ոտնահարում է Հայաստանի ինքնիշխանությունը, իսկ Փաշինյանն ու ԱԳՆ-ն միայն դատապարտում են Ադրբեջանի գործողությունները և կոչ են անում միջազգային հանրությանը աչք չփակել տեղի ունեցողի առաջ։ Ադրբեջանին զսպելու ուղղությամբ իրական ձեռնարկումներ չկան։ Միայն դատարկ խոսքեր ու բարձրագոչ հայտարարություններ են հնչում։ Օրինակ՝ Փաշինյանը հայտարարում էր, թե Հայաստանը պրոֆեսիոնալ բանակ է ստեղծելու, սակայն վարժական հավաքների անցկացումից այն կողմ չկարողացան անցնել։ Մյուս կողմից էլ՝ Արցախում ստեղծված իրավիճակն իսկապես կրիտիկական է, ինչը կոնկրետ գործողություններ է պահանջում, բայց ՀՀ իշխանությունները, հումանիտար օգնություն տեղափոխող մի քանի բեռնատար կանգնեցնելով Լաչինի միջանցքի մոտ, համարում են, թե իրենց գործը կատարել են։ Դրան զուգահեռ նրանք ամեն ինչով զբաղված են, բացի բուն գործառույթներից։
Մեծ աժիոտաժ է բարձրանում՝ կապված նրա հետ, որ Հայաստան է ժամանելու ամերիկացի երգիչ Սնուփ Դոգը, որի համերգի կազմակերպման համար, պարզվում է, ահռելի գումարներ են տրամադրվել։ Չնայած իշխանությունները հերքում են, թե կառավարությունը կոնկրետ 23 մլն դոլար է հատկացրել, բայց չեն էլ նշում, թե որքան են նախատեսում ծախսել. գուցե ոչ թե 23 մլն, այլ, ասենք, 21 կամ 22... Այս ամենին զուգահեռ իշխանական տարբեր ներկայացուցիչներ իրենց առօրյայից սոցցանցերում լուսանկարներ ու տեսանյութեր են տարածում՝ ցույց տալու համար, թե կյանքն ինչքան գունեղ է ու հիասքանչ։ Ու ոչինչ չանելով պետության անվտանգային բաղադրիչը բարձրացնելու ուղղությամբ՝ Փաշինյանն իրեն իրավունք է վերապահում մեղադրել արցախցիներին, թե պատերազմի ժամանակ փախել են, չեն կռվել, կանայք Ստեփանակերտում չեն մնացել, իսկ հիմա էլ սմբուկ ու այլ բանջարեղեն չեն ցանում, ամեն ինչում իրենց հույսը Հայաստանն է, բայց թող հանկարծ չհամարձակվեն ՀՀ ինքնիշխանությունը վտանգի տակ դնել։ Ու այդպիսով մարդկանց մոտ կարող է այնպիսի մտայնություն ստեղծվել, որ եթե արցախցիներն իրենց հողի համար չեն պայքարում, մենք ինչո՞ւ պետք է պայքարենք։
Բացի այդ, Փաշինյանը խորացնում է հայաստանցի-ղարաբաղցի բաժանումը, ատելություն սերմանում արցախցիների նկատմամբ։ Իսկ ներքին թշնամանքի հրահրման ու զգոնության բթացման պարագայում մարդիկ չեն ընկալում, որ մի օր իրենցից յուրաքանչյուրը կարող է անվտանգային սպառնալիքի տակ հայտնվել։ Շատերը նույնիսկ մտքի ծայրով չեն պատկերացնում, թե գերիներն ինչ կարգի կտտանքների են ենթարկվում։ Ինչպես որ առևանգել էին հայ զինվորականներին, այնպես էլ ցանկացած քաղաքացու կրող են գողանալ, գերի վերցնել, իսկ հետո խոշտանգել։ Ոչ ոք ապահովագրված չէ Ադրբեջանի կողմից թիրախավորումից՝ մանավանդ որ Ադրբեջանը հավակնություններ ունի Հայաստանի տարածքի նկատմամբ։ Անկախ ՀՀ իշխանությունների վարած ապազգային քաղաքականությունից, ազգային զարթոնքի խնդիր կա, ինչքան շուտ լինի այն, այնքան շուտ հնարավոր կլինի կանխել վերահաս աղետը ու ՀՀ ինքնիշխանության կորուստը։ Ինչ որ հիմա տեղի է ունենում Արցախում, մի՞թե բացառված է, որ կարող է տեղի ունենալ Սյունիքում, Գեղարքունիքում ու Երևանում՝ մանավանդ Ադրբեջանը հող է նախապատրաստում նոր սադրանքների ու ներխուժումների համար։
ԱՐՏԱԿ ԳԱԼՍՏՅԱՆ
Մանրամասները՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում