Նոյեմբերի 9֊ին քաջերը կռվում էին, բայց մեկ ստորագրությամբ հայրենիքը հանձնվեց. Համլետի զոhվելու օրն էր..․
INTERVIEWՍեղմեք ԱՅՍՏԵՂ, լրացրեք օնլայն հայտը և մոռացեք հոսանքի վարձի մասին
«Չորս տարի է անցել ազգային ողբերգությունից, սակայն սպասված խաղաղությունն այդպես էլ չեկավ։ Այս օրը՝ նոյեմբերի 9-ին Հայաստանի, Ռուսաստանի ու Ադրբեջանի առաջնորդների միջև կնքվեց հրադադար, որը հիմք դարձավ Արցախի հայաթափմանը»,- MediaHub-ի հետ զրույցում ասում է լրագրող, վավերագրող Զոհրաբ Ռքոյանը՝ մեզ պատմելով Քաշաթաղի շրջանի հերոսներից մեկի՝ Համլետ Հովհաննիսյանի մասին։
«Քաշաթաղի շրջանից նոյեմբերի 9-ն զոհվեցին տասնյակ քաջեր, որոնց շարքում էր Համլետը։ Նա և իր եղբայրը, ընդօրինակելով մտավորական ու հայրենասեր ծնողներին, ընտրել էին զինվորականի ճանապարհը։ Երկու եղբայրներով ընդունվեցին Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական համալսարան։ Համլետը, ավարտելով ռազմական բուհը, ծառայության է անցել Արցախի Մարտունու 2-րդ պաշտպանական շրջանում՝ որպես հրետանային մարտկոցի հրամանատար։ 2016 թվականին կապիտան Համլետ Հովհաննիսյանը 122մմ ականանետային դասակի իր մարտկոցով մասնակից եղավ Ապրիլյան քառօրյային, հետագա մարտական գործողություններին։ Ցուցաբերած արիության համար արժանացել էր պարգևների»։
Ռքոյանը պատմում է, որ ծառայությանը զուգահեռ Համլետը շարունակել է ուսումը Արցախի պետական համալսարանի իրավագիտության բաժնի մագիստրատուրայում՝ ստանալով քրեա-իրավաբանական մագիստրոսի որակավորում։
Համլետը մեկն էր այն հազարավոր տղաներից, որ հայրենիքը վեր է դասել սեփական կյանքից։ 44-օրյա պատերազմի ամբողջ ընթացքում նրա հրամանատարությամբ մարտկոցը գործեց անվրեպ՝ մեծ կորուստներ պատճառելով թշնամուն։
«Օրեցօր թեժացող պատերազմում հեշտ չէր պահել կրակակետը, ու կռվել հերոսաբար։ Պատկերացրեք, ինչ հերոսություն են ցուցաբերել, որ պատերազմի չորրորդ օրը պարգևատրել են «Արիության համար» մեդալով։ Նույն օրերին Արցախի հարավային սահմանում էր Համլետի եղբայրը՝ ինժեներասակրավորական վաշտի հրամանատար, կապիտան Արմեն Հովհաննիսյանը։ Նույնքան նվիրված իր հող ու ջրին, իր զինվորներին»,- ասում է մեր զրուցակիցը։
Համլետ Հովհաննիսյանն ամուսնացել էր պատերազմից մեկ տարի առաջ։ 44-օրյա պատերազմը, սակայն, հազարավոր ճակատագրեր խեղեց, հազարավոր ընտանիքներ կործանեց։
«Պատերազմի վերջին օրը թշնամին մեծ ուժեր էր կուտակել Արցախի Մարտունու շրջանի տարածքում, և օդային ու հեռահար հրթիռներ էին պայթում մեր զինվորների գլխավերևում։ Նոյեմբերի 9-ին Մարտունու շրջանի «Ղուրուչուխ» կոչվող բարձունքում անմահության ճամփան բռնեց նաև քաշաթաղցի հրամանատարը, հավերժ 27 տարեկան Համլետ Հովհաննիսյանը։ Նա հուղարկավորվել է «Եռաբլուր» զինվորական պանթեոնում»։
Հովհաննիսյանների ընտանիքն արցախյան առաջին ազատամարտից հետո Արթիկից տեղափոխվել ու վերաբնակեցվել էր Քաշաթաղի Արվական գյուղում։ Համլետի զոհվելու օրը, նոյեմբերի 9-ի եռակողմ համաձայնագրով, մեկ ստորագրությամբ թշնամուն հանձնվեց նաև ամբողջ Քաշաթաղի շրջանը։
«Նոյեմբերի 9-ին Քաշաթաղի շրջանից հերոսաբար մարտիրոսվեցին նաև Վակունիս գյուղի դպրոցի զինղեկ, ավագ-լեյտենանտ Հարություն Պետրոսյանը, Բերձորի բնակիչ փոխգնդապետ Վահագն Բաբայանը, ում եղբայր Վանիկն էլ նահատակվեց նույն օրը, գրեթե նույն ժամին Բերձորում՝ թշնամու արձակած ռումբի բեկորներից։ Իսկ ընդհանուր, Քաշաթաղի շրջանը 44-օրյա պատերազմում տվեց մոտ 75 նահատակ»,- ափսոսանքով ասում է լրագրողը։
2020 թվականի նոյեմբերի 9-ին հայկական բանակն ու կամավորները դեռ կռվում էին հերոսաբար՝ հաղթանակի սպասումով։ Եղավ հակառակը։ Նոյեմբերի 8-ին Շուշին արդեն ադրբեջանցիների վերահսկողության տակ էր, իսկ Նիկոլ Փաշինյանը պնդում էր՝ «Շուշիի համար մարտերը շարունակվում են»։ Նոյեմբերի 9-ի գիշերը ստորագրված փաստատթղթով ազդարարվեց ռազմական գործողությունների ավարտը՝ Արցախի կորստի սկիզբը, Հայաստանի գահավիժման փուլը։
Հունան Թադևոսյան
Հետևեք մեզ՝ այստեղ