Ուղևորներն ահազանգում են գնացքների հակահիգիենիկ վիճակի մասին. «Հարավկովկասյան երկաթուղին» ունի իր բացատրությունը
SOCIETYԵրևանի Քանաքեռ-Զեյթուն համայնքում գտնվող «Ալմաստ» գործարանի մոտակայքից՝ համանուն կառամատույցից, ուրբաթ, շաբաթ և կիրակի օրերին գնացքը ցանկացողներին կհասցնի մինչև Գեղարքունիքի մարզի Շորժա գյուղ: Իհարկե, սա անվտանգ և հարմարավետ փոխադրամիջոց է, հատկապես հանգստի մեկնողների համար:
Գինն էլ, ինչ խոսք, գրպանին հարմար է՝ 600 դրամ Սևան, 1000 դրամ՝ Շորժա հասնելու համար: «Ալմաստ» կառամատույցից գնացքը սկսում է իր ընթացքը, մի քանի րոպե անց ուղևորներին են մոտենում ՀԴՄ սարքերով «զինված» բարեհամբույր հսկիչները և գանձում վճարը: 2 ժամ ունենք՝ Սևանի թերակղզի հասնելու համար:
Նստարանները փափուկ են, հարմարավետ, այլ հարց է, երբ ուզում ես պատուհանից դուրս նայել: Երկինքը մի տեսակ կապույտ չէ, դաշտերի կանաչն էլ այն չէ: Ուղղակի չես կարող չնկատել, որ պատուհանները երկար ժամանակ է՝ կարգին չեն մաքրվել, սա ուղղակի փոշի չէ, այլ կուտակված կեղտ: Ինչևէ: Գնացքը մի քանի կառամատույցներում կանգառներ է կատարում՝ Աբովյան, Հրազդան, Չարենցավան, Սոլակ, Ծաղկունք, Սևան և այլն:
Չենք սխալվի, եթե նշենք, որ քաղաքների՝ Հրազդանի, Աբովյանի և այլն, կառամատույցները բավական բարվոք վիճակում են, մինչդեռ նույնը չես կարող ասել գյուղերի՝ Սոլակի և Ծաղկունքի մասին:
Սարսափելի, քարուքանդ վիճակում են գտնվում որպես կանգառ ծառայող հատվածները, ամբողջությամբ կորած են աղբի մեջ, բացակայում են նստարանները: Այս կառամատույցները վերջին անգամ, երևի թե, վերանորոգվել են ԽՍՀՄ տարիներին: Ի դեպ, երբ նյութը պատրաստում էինք հրապարակման, սոցիալական ցանցի օգտատերերը սկսեցին լուսանկարներ հրապարակել Երևանից Գյումրի ուղևորվող էլեկտրագնացքից:
Կադրերը, մեղմ ասած, հաճելիներից չէին՝ սարսափելի կեղտոտ պատուհաններ, մի քանի անգամ ավելի կեղտոտ զուգարանակոնք, որից օգտվել ուղղակի չես ցանկանա, գուցե նաև չկարողանաս՝ տեխնիկական պատճառներով:
Առկա խնդիրների վերաբերյալ ճշտումներ կատարելու համար «Փաստը» դիմեց «Հարավկովկասյան երկաթուղի» ՓԲԸ-ի մամուլի քարտուղար, հասարակայնության հետ կապերի բաժնի պետ Ռուբեն Գրձելանին:
Անդրադառնալով կառամատույցների բարեկարգման խնդրին՝ նա նշեց, որ Սևանի ուղղությամբ դրանք վերականգնված են առնվազն մեկ-երկու վագոնի երկարությամբ՝ համապատասխան դրա ծանրաբեռնվածությանը:
«Կառամատույցները ժամանակին բավականին երկար են եղել, որովհետև երկաթուղին շատ ինտենսիվ է օգտագործվել որոշ հատվածներում: Օրինակ՝ նույն Սևանի ուղղությամբ երկաթուղին գործարկվել է ոչ թե միայն ամռանը՝ տարվա մեջ 2-2,5 ամիս, այլ ավելի շատ, և մեծ թվով մարդկանց է տեղափոխել: Բայց հիմա, քանի որ ուղևորահոսքը, շարժն ավելի քիչ է, իմաստ չկա կառամատույցներն ամբողջ երկայնքով վերականգնել: Դրանք վերականգնված են 1-2 վագոնի երկարությամբ, այսինքն, եթե քաղաքացին Սոլակի կառամատույցից է գնացք բարձրանում, նա օգտվում է վերանորոգված հատվածից: Կառամատույցները վերականգնված են այն չափով, որքան այսօր կա անհրաժեշտություն», - նշում է Գրձելյանը:
Ինչ վերաբերում է գնացքների մաքրությանը, նա տեղեկացնում է, որ էլեկտրագնացքը մաքրվում է ամեն չվերթից առաջ: «Գուցե խնդիրը հնությունն է, մաշվածությունը: Օրինակ, պատուհանները երկու տակ են, կարող են խամրած լինել, փոշի հավաքվի դրանց արանքում, բայց գնացքներն անընդհատ մաքրվում են: Այժմ խնդիր է դրված ոչ թե ընթացիկ՝ մեկ-երկու պատուհան փոխել, այլ խորքային և համակարգային լուծումներ տալ: Ուղղակի ամեն ինչ միանգամից չի լինի», - եզրափակում է մեր զրուցակիցը:
Ինչ վերաբերում է խնդիրներին համակարգային լուծումներ տալուն, ապա նշենք, որ սա «Հարավկովկասյան երկաթուղի» ՓԲԸ-ի անմիջական պարտականություններից է, մասնավորապես՝ ընկերության խնդիրների մեջ մտնում է ՀՀ-ի երկաթուղու ենթակառուցվածքի արդիականացումը, Հայաստանին սահմանակից պետությունների հետ համագործակցության, ներհանրապետական և միջազգային ուղևորային և բեռնափոխադրումների հաղորդակցությունների զարգացումը։ Սա ամրագրվել է 2008 թվականին «Ռուսական երկաթուղիներ» ԲԲԸ-ի և ՀՀ-ի միջև կնքված կոնցեսիոն պայմանագրով, երբ այն ժամանակ դեռևս «Հայկական երկաթուղի» ՓԲԸ-ի կառավարումը 30 տարով հանձնվեց «Հարավկովկասյան երկաթուղի» ՓԲԸ-ին:
ԼՈՒՍԻՆԵ ԱՌԱՔԵԼՅԱՆ