«Հարկային բեռը փոխանցվելու է հասարակության բոլոր խմբերին»
INTERVIEW«Փաստի» զրուցակիցն է տնտեսական զարգացման նախաձեռնությունների կենտրոնի նախագահ Իշխան Կարապետյանը։ Անդրադարձել ենք 2020 թվականի պետական բյուջեի նախագծին, օտարերկրյա ներդրումներին, սպասվող գնաճին։
-Պարոն Կարապետյան, 2020 թվականի պետական բյուջեի նախագիծը տարբեր փորձագետներ տարբեր կերպ են մեկնաբանում: Կխնդրեինք ներկայացնել ձեր տեսակետը, եթե հայտնի բնորոշմամբ այն բնութագրելու լինենք՝ 2020-ի բյուջեն հեղափոխակա՞ն է:
-2020 թվականի պետական բյուջեի նախագիծը երկրում գործարար ակտիվության բարձրացման, տարածքային համաչափ զարգացման, ներդրումային գրավչության և ընդհանուր առմամբ հեռանկարային տնտեսական զարգացման առումով չի արտացոլում որևէ դրական ակնկալիք:
Այն 2019 թվականին ԱԺ կողմից հաստատված կառավարության գործունեության ծրագրի տրամաբանական շարունակությունն է:
Կարծում եմ՝ սա սպասելի էր, քանի որ մինչ օրս կառավարությունը չունի երկրի տնտեսական զարգացումը և բնակչության ակնկալիքներին համապատասխան եկամուտների աճն ու բարեկեցությունն ապահովելու համար հստակ պատկերացում:
2020 թվականի պետական բյուջեի նախագծում առավելապես շեշտադրում է կատարվել սոցիալական ոլորտին և կապիտալ ծախսերի ավելացմանը, որոնք կարող են ապահովել կարճաժամկետ և ոչ շոշափելի արդյունք:
Ավելին, նպատակադրվել է 4,9% տնտեսական աճի ապահովումը, և տեսանելի իրականության մեջ բացակայում են այնպիսի տնտեսական ծրագրեր, օրենսդրական փոփոխություններ և ռեֆորմներ, որոնք կարող էին 2020 թվականին և հետագա տարիներին նպաստել ՀՆԱ-ի աճին, հետևապես` բնակչության բարեկեցության և կյանքի որակի բարելավմանը:
Հատկանշական է, որ կառավարությունն այս ամենի հետ մեկտեղ կանխատեսել է հարկային եկամուտների աճ:
Այստեղ կարելի է ընդգծել այն, որ հարկային օրենսգրքի փոփոխություններով, մասնավորապես համահարթ եկամտահարկի անցման և շահութահարկի 2%-ային կետով նվազման դեպքում բյուջեն տարեկան կտրվածքով կորցնելու է շուրջ 40 միլիարդ դրամ, իսկ հարկային եկամուտների աճը պահանջում է լրացնել այդ բացը, այդ թվում` նաև վարչարարության խստացման, անուղղակի հարկերի բարձրացման և գույքահարկի առավել պրոգրեսիվ համակարգի ներդրման միջոցով՝ հարկային բեռն, ըստ էության, փոխանցելով հասարակության բոլոր խմբերին:
- Ձեր դիտարկմամբ՝ կա՞ն ոլորտներ, որոնք առավել շատ ֆինանսավորում են ստացել, մինչդեռ որոշների ֆինանսավորումը նվազել է:
-Ինչպես և նախորդ տարիներին, ամենամեծ մասնաբաժինը՝ ծախսերի շուրջ 26%-ը, բաժին է ընկնելու սոցիալական պաշտպանությանը՝ 489,5 մլրդ դրամ։
Հաջորդ ծախսային ուղղությունն ընդհանուր բնույթի հանրային ծառայություններն են, իսկ երրորդ տեղում պաշտպանության ոլորտն է, որին նախատեսված է հատկացնել 310,5 մլրդ դրամ։
Ուշագրավ է նկատել, որ ընդլայնվող բյուջեում 2019 թվականի համեմատ պաշտպանությանն ուղղվող ծախսերը նվազելու են շուրջ 3 մլրդ դրամով։
Կարելի է առանձնացնել այն, որ տրանսպորտի և ճանապարհաշինարարությանը հատկացվող ծախսերն աճելու են շուրջ 85 միլիարդ դրամով կամ 130%-ով:
Սակայն, ականատես լինելով կառավարության ներկայիս զսպողական ծախսային քաղաքականությանը, հատկապես կապիտալ ծախսերի մասով, փաստեմ, որ սրանք պարզապես թվեր են, որոնց իրականացման մեխանիզմները հստակ նախանշված չեն:
Բավական է նշել, որ միայն այս տարվա առաջին 9 ամիսներին պետական բյուջեի պլանով նախատեսված ընդհանուր կապիտալ ծախսերը թերակատարվել են 112 միլիարդ դրամով կամ 60%-ով՝ ուղղակի արգելակելով տնտեսության հետագա աճը:
Իրականացվող տնտեսական քաղաքականությունն աչքաթող է անում երկրում ՓՄՁ զարգացումը, հեռավոր և սահմանամերձ շրջաններում սեփական գործը սկսելու ցանկություն ունեցողների համար ֆինանսական և տեխնիկական աջակցության ծրագրերի իրականացումը:
Այսօր այն կառույցը, որը զբաղվում է ՀՀ-ում փոքր և միջին ձեռնարկատիրության աջակցության ծրագրեր իրականացնելով, անվանափոխվել է, մարզային գրասենյակները փակվել են, իսկ պետական բյուջեից հատկացվող միջոցները ուղղվում են միայն պահպանման ծախսերին:
-Իշխանությունների նախանշած տնտեսական հեղափոխությանը պետք է նպաստեին օտարերկրյա ներդրումները: Ի՞նչ պատկեր ունենք այդ առումով:
-Դեռևս հրապարակված չեն առաջին 9 ամիսների օտարերկրյա ներդրումների ցուցանիշները, սակայն առաջին կիսամյակի տվյալներն ամենևին էլ հուսադրող չեն:
Տնտեսության իրական հատվածում կատարված օտարերկրյա ուղղակի ներդրումների զուտ հոսքերը, ինչը ստացումների և մարումների տարբերությունն է, կրճատվել են շուրջ 5 անգամ՝ կազմելով 7,8 միլիարդ դրամ, իսկ օտարերկրյա ուղղակի ներդրումներն առաջին կիսամյակում նվազել են 16%-ով:
Ներդրողների համար, ի թիվս այլ գործոնների, կարևոր են կայուն և կանխատեսելի իրավատնտեսական կարգավորումները և ներդրողների իրավունքների և մասնավոր սեփականության անձեռնմխելիության պաշտպանությունը:
Ցավալի է նաև արձանագրել, որ Doing Business 2020 զեկույցում 190 երկրների շարքում Հայաստանը 47-րդ տեղում է՝ 6 կետով վատթարացնելով 2019 թվականին զբաղեցրած դիրքը:
-2020 թվականի հունվարի 1-ից սպասվում է երրորդ երկրներից ներմուծվող ապրանքների գնաճ: Արդյո՞ք այս պարագայում կառավարությունը պետք է առավելապես խրախուսի տեղական արտադրանքի աճը և դրա ձեռքբերումը քաղաքացիների կողմից:
-2020 թվականին ներմուծման մաքսատուրքերի դրույքաչափերի բարձրացում է նախատեսվում մի շարք պարենային ապրանքների վրա:
Օրինակ` սառեցված հավի մսի պարագայում 2019 թվականի 22% դրույքաչափի փոխարեն 2020 թվականին կիրառվելու է 25% դրույքաչափ, 2021 թվականին՝ 50%, իսկ տավարի մսի դեպքում` 15%, 2019 թվականի 12.5%-ի փոխարեն:
Մյուս կողմից՝ երրորդ երկրներից ներմուծման մաքսատուրքերի դրույքաչափերը կախված են լինելու նրանից, թե ՀՀ ներմուծվող ապրանքը ԵԱՏՄ առանձնաշնորհումների միասնական համակարգի մեջ ներառված է, թե ոչ:
Այդ դեպքում զարգացող և առավել թույլ զարգացած երկրներին ԵԱՏՄ-ն կարող է տրամադրել սակագնային առանձնաշնորհումներ:
Հետևաբար, զարգացող երկրների ծագման ապրանքների նկատմամբ կկիրառվեն ԵԱՏՄ միասնական մաքսային սակագների (ՄՄՍ) ներմուծման մաքսատուրքերի դրույքաչափերի 75%-ի չափով, իսկ առավել թույլ զարգացած երկրների ծագման ապրանքների նկատմամբ` ներմուծման մաքսատուրքերի զրոյական դրույքաչափեր:
Իսկ թանկացումներն ինքնին կախված են լինելու նրանից, թե որ երկրի ծագման ապրանքն է ներմուծվելու ՀՀ:
Կառավարությունը, տեղական արտադրությանը խթանելով, չի կարող հանգեցնել նրան, որ ՀՀ տեղական արտադրանքի գներն առնվազն հավասար լինեն ներմուծվող ապրանքների գներին, քանի որ փոքր շուկայի դեպքում մասշտաբի էֆեկտ և ավելի ցածր ինքնարժեք կարելի է ապահովել միայն ավելի մեծ ծավալների դեպքում:
Իսկ բարձր ներմուծման մաքսատուրքերի դրույքաչափերի դեպքում ՀՀ սպառողն ինքն է որոշելու` գրեթե նույն գների դեպքում ընտրել տեղակա՞նը, թե՞ այլ երկրի ծագման ապրանքները:
ԼՈՒՍԻՆԵ ԱՌԱՔԵԼՅԱՆ