Վիճակագրակա՞ն, թե՞ տնտեսական հեղափոխություն․ ինչո՞ւ է Փաշինյանը գնում նախկինների հետքերով
ANALYSISԱնկախ փորձագետների կարծիքով 2019 թվականի տնտեսական աճը կկազմի 8.2 տոկոս: Այս մասին ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը։
«Սպասենք պաշտոնական վիճակագրությանը, որ կհրապարակվի փետրվարին»,-նշել է նա:
Թերևս վարչապետը որոշել է հանգստյան կիրակի օրը սկսել պոզիտիվ լուրով՝ դրական տրամադրություններ փոխանցելով հանրությանը։ Թեև տեղին է նկատել, որ վարչապետի կարգավիճակային առանձնահատկությունները հավուր պատշաճի են դարձնում միայն ճշտված, պաշտոնական տվյալների, փաստերի հրապարակումը՝ պետության ղեկավարի խոսքն ավելի արժանահավատ դարձնելու, ֆեյսբուքյան գրառումների տհաճ «խմբագրումներից» խուսափելու նպատակով։ Ուզում եմ հիշեցնել, որ անցած ամիսների ընթացքում Նիկոլ Փաշինյանը նման մի քանի տհաճ իրավիճակների մեջ հայնվել է, երբ մի դեպքում գրառում էր կատարել տարածաշրջանի երկրների ՀՆԱ-ների վերաբերյալ՝ արժանանալով անգամ Վրաստանի էկոնոմիկայի նախարարի ծաղրական արձագանքին, մյուս դեպքում՝ բանակում գրանցված մահացության դեպքերի մասին, ինչը միանշանակ արձագանքի չարժանացավ անգամ հեղափոխության օրակարգը պաշտպանող իրավապաշտպանների կողմից։
Խնդրին մի քանի անգամ անդրադարձել ենք, սակայն, կարծես, իշխանությունն ու անձամբ Նիկոլ Փաշինյանն անհրաժեշտ հետևություններ չեն անում, ինչի հետևանքով պետական, քաղաքական խոսքը հանրային միջավայրում արժեզրկվում է։
Վիճակագրությունը Հայաստանում մշտապես մանիպուլյատիվ բնույթ է կրել ու դրանում արտահայտված թվերը հասարակությունն իրավմամբ համամատել է կեղծված ընտրությունների արդյունքների հետ։ Օրինակ, հիշում եմ՝ նախկին վարչապետ Կարեն Կարապետյանի բերած վիճակագրական թվերը այդ ժամանակվա խորհրդարանում ամենաակտիվը հեգնում, քննադատում էր հենց ընդդիմության առաջնորդ Նիկոլ Փաշինյանը, ու հասարակության մեծամասնությունը համաձայն էր նրա հետ։
Օբյեկտիվորեն՝ հասարակության մեծամասնությունը այսօր էլ հեգնանքով, կասկածանքով է վերաբերում պաշտոնական վիճակագրությանը, եթե նույնիսկ դա հնչում է Նիկոլ Փաշինյանի շուրթերից։ Եվ դա, առավել քան, օբյեկտիվ է, որովհետև հեղափոխությունից հետո չեն փոխվել ոչ միայն վիճակագրության մեթոդաբանությունն ու գործիքները, այլ նույնիսկ՝ այն պատասխանատուները, որոնք այդ գործն արել են։ Մարդիկ ժամանակին թվեր են «նկարել», որպեսզի հասարակությանը համոզեն, որ Հայաստանը դառնում է Կարեն Կարապետյանի «երազած» Սինգապուրը, այսօր էլ թվեր են «նկարում»՝ ապացուցելու համար, որ Փաշինյանի խոստացած տնտեսական հեղափոխությունն ընթացքի մեջ է։ Մյուս կողմից՝ հասարակությունը իր բարեկեցությունը չափում է ոչ թե պաշտանական թվերով, այլ՝ իր սառնարանի պարունակությամբ, իսկ հեղափոխությունից հետո մարդկանց կյանքի որակը, մեղմ ասած, որական փոփոխության չի ենթարկվել։
Մինչդեռ ակնկալվում էր, համենայն դեպս՝ հասարակության, մտածող հատվածի կողմից, որ հեղափոխությունը քաղաքական նոր մշակույթ է բերելու, ազդելու է իշխանության կառավարման բովանդակության և որակի վրա։ Անշուշտ, իշխանության գործունեությունը պետք է չափելի լինի, սակայն գնահատաման հիմքում պետք է դրվեն ավելի լուրջ նշաձողեր՝ մտացածին թվերի կամ քարոզչական մանիպուլյացիայի փոխարեն։
Մյուս կողմից՝ գործող իշխանության մանդատը, այսպես ասած, ստանդարտ չէ՝ հեղափոխական է, ինչը ենթադրում է ոչ թե «թվանկարչություն» կամ հասարակությանը թվերով «կերակրելու» «նուրբ արվեստ», այլ՝ զարգացման հայեցակարգ, ապագայի օրակարգի ձևավորում, որտեղ քաղաքացին տեսնելու է իր հնարավորությունները ռեալիզացնելու հեռանկար։
Նիկոլ Փաշինյանը չպետք է տրվի նախկին վարչապետների գայթակղությանը․ երկրին պետք է իրական տնտեսական հեղափոխություն՝ վիճակագրական բումի կամ մանիպուլյացիայի փոխարեն։