Ինչպե՞ս են եղանակային փոփոխություններն ազդում ձեզ վրա
LIFEՄենք գիտենք, որ...
Եղանակի փոփոխությունը ազդում է առողջության վրա: Կան մարդիկ , որոնք եղանակակախվածություն (մետեոկախվածություն) ունեն: Այսինքն, եղանակի փոփոխությունից վատանում է նրանց ինքնազգացողությունը:
Իրականում այնքան էլ այդպես չէ:
Եղանակի փոփոխությունը որոշ խրոնիկ հիվանդությունների դեպքում (օրինակ՝ ասթմայի), իհարկե, կարող է բերել ինքնազգացողության վատացման, բայց դրանք եզակի դեպքեր են: Սովորաբար մետեոկախվածություն նշում են միգրեն (գլխացավեր) ունեցողները: Հավանաբար բոլորը հանդիպած կլինեն մարդկանց, որոնք նշում են, որ եղանակի փոփոխությունից գլխացավեր են ունենում: Իրականում մետեոկախվածություն բառը անգամ բժշկական տերմին չէ, այն ժողովրդական բանահյուսության արդյունք է: Եղանակի փոփոխությունը իրականում ազդում է ոչ թե առողջության, այլ մարդու տրամադրության վրա: Ցանկացած մարդ կարող է համոզվել դրանում, եթե ունի, այսպես կոչված, մետեոկախվածություն ունեցող հարևան կամ բարեկամ: Կարելի է վերցնել մի տետր և գրառումներ կատարել մետեոկախվածություն ունեցող անձի բողոքների մասին՝ միաժամանակ նշելով նաև, թե դրսում ինչ եղանակ է այդ պահին: Դուք կհամոզվեք, որ մետեոկախվածություն ունեցողը գլխացավերից հավասարապես բողոքում է ինչպես լավ եղանակին , այնպես էլ վատ եղանակին:
Նման հետազոտություններ, իհարկե, բազմիցս են կատարվել, որոնք հաստատել են, որ եղանակը կապ չունի հիվանդության հետ: Ուղղակի վատ եղանակին մարդու տրամադրությունն ընկնում է, իսկ դա նշանակում է, որ մարդը սկսում է ավելի ուշադիր լինել ցավերի նկատմամբ և ավելի դժվար հարմարվել դրան: Մարդիկ, որոնք իրենց համարում են մետեոկախվածություն ունեցող, հիշում են միայն այն պահերը, երբ իրենց գլխացավերը ուժեղացել են եղանակի փոփոխության ժամանակ, և բոլորովին չեն հիշում այն ցավերը, որոնք ունեցել են լավ եղանակին: Բանն այն է, որ եթե գլխացավերը լինում են լավ եղանակին, մարդը համարում է, որ դրանք սովորական գլխացավեր են, որոնք ինքը միշտ էլ ունենում է, իսկ եթե դա լինում է եղանակի «փչանալիս», արդեն իսկ նույն մարդը համարում է , որ գլխացավերի պատճառը եղանակի փոփոխությունն է: Այդ մարդու մոտ արդեն իսկ դրանով զարգանում է մոլորություն, որ եղանակի փոփոխությունը բերելու է գլխացավերի: Արդյունքում ստացվում է, որ իրեն «մետեոկախվածություն ունեցող» համարողը տառապում է եղանակի փոփոխությունից, իսկ ով այդպես չի համարում, չի տառապում: Ընդհանրապես, պետք է նշել, որ ինչպես մարդու, այնպես էլ այլ կենդանիների էվոլ յուցիան ընթացել է այնպես, որ օրգանիզմի ներքին միջավայրը որքան հնարավոր է՝ քիչ կախում ունենա արտաքին միջավայրից: Ներքին միջավայրի այդ վիճակի պահպանման հատկությունը կոչվում է հոմեոստազ: Եթե ստացվեր այնպես, որ հոմեոստազը փոփոխվեր արտաքին միջավայրից, բնական ընտրության արդյունքում այդ հատկությունը կվերանար: Մետեոկախվածությունը ֆիզիոլոգիայի հարց չէ, դա հոգեբանության հարց է: Պետք չէ վախենալ մետեոկախվածությունից: Դա մարդկային հոգեբանության ստեղծած մոլորությունն է, որի հիմքերը գալիս են հնից, այն ժամանակներից, երբ մարդիկ հավատում էին, որ անձրևները բերում են աստվածները, այսինքն՝ այդ ժամանակ նրանք ավելի ակտիվ են և հետևաբար կարող են ազդել մարդկանց ուղեղի ու առողջության վրա:
Ժամանակակից բժշկությունը համարում է, որ եղանակի փոփոխությունը կարող է որոշ չափով ազդել, ասենք, հոդացավեր ունեցողների ինքնազգացողության վրա: Բանն այն է, որ եղանակի փոփոխությունը բերում է մթնոլորտային ճնշման փոփոխության , որի հետևանքով էլ ինչ–որ մի կարճ ժամանակ ավելանում կամ պակասում է թթվածնի պարունակությունը հյուսվածքներում: Իհարկե, այստեղ ևս կա վիճելի պահ: Համարվում է, որ ինչպես կա «պլացեբո» (ազդող նյութ չպարունակող հաբը բուժում է, քանի որ մարդը հավատում է, որ դեղ է խմել), կա նաև նոցեբո (այսինքն, իրականում ոչ մի ազդեցություն չունեցող գործոնը հոգեբանորեն ընդունվում է որպես վատ ազդող): Մարդը ընդամենը հավատացած է, որ եղանակի փոփոխությունից հոդացավեր են լինելու:
Կամո Խաչիկյան