Ուրցի բույ­րով Սրբա­սա­րը. ոչ թե սոսկ նա­խա­ձեռ­նու­թյուն, այլ երա­զանք

Ուրցի բույրն ու հրաշագեղ բնությունը Սրբասար տանող ճանապարհի անբաժան մասն են: Այժմ Սրբասար, իսկ նախկինում Գոգդաղ կոչվող սարը Տավուշի մարզի Նոյեմբերյան քաղաքից 20 կմ է հեռու:

Այն պատված է խիտ անտառներով, կան նաև խաչքարեր: Ասում են՝ այս սարից երեկոյան կարելի է նկատել 7 քաղաքների լույսեր: Տավուշում Սրբասարի հետ մեծ հույսեր են կապում:

Նպատակներից մեկի հիմքում զբոսաշրջության զարգացումն է, մյուսը` նաև հաշմանդամություն ունեցող երեխաներին շահառու դարձնելը:

Մինչ ծրագրերին ու նպատակներին անցնելը, «Լուսո արահետ» ՀԿ գործադիր տնօրեն Արտակ Բաղինյանը «Փաստի» հետ զրույցում պատմում է Սրբասարի մասին:

«Այն շատ հայտնի սար է, երկար պատմություն ունի: Սրբավայր է եղել, որտեղ մատաղ են արել: Կարելի է ասել՝ Սրբասարը մեր Տաթևն է: Եթե դրսից մարդիկ են գալիս, հաջորդ օրն անպայման պետք է բարձրանան Սրբասար: Լավ ուրց է լինում, կլիման՝ հրաշք, թթվածինը՝ շատ:

Այստեղ ամեն ինչ տրամադրող է, իսկ սարի մարդիկ՝ հյուրընկալ»,- ասում է Ա. Բաղինյանն ու շեշտում, որ զբոսաշրջիկների հոսքը կնպաստի նաև նրան, որ սարում ժամանակավոր ապրող մարդիկ իրենց ապրանքն իրացնեն:

Սրբասարի տարածքում արդեն որոշ աշխատանքներ են կատարվել, որոնցից մեկը ճամբարն է՝ նախատեսված երեխաների համար: Խոսելով ծրագրերից ու արդեն իրականացրած քայլերից՝ Ա. Բաղինյանը կարևորեց սերունդներին ոչ թե անտառը հատելու, այլ այն պահելու գաղափարը փոխանցելու անհրաժեշտությունը:

«Սրբասարում նման նախաձեռնություն սկսելը ոչ թե մտահղացում, այլ երազանք է եղել: Ժամանակի ընթացքում այդ ամենը ստեղծելու գաղափարն ավելի է խորացել, ցանկությունը՝ ևս: Մեզ բոլոր հնարավորությունները տալիս է բնությունը: Եթե հնարավոր է եղածը օգտագործել, պահպանել և արդյունքում շատ մարդկանց կենսակերպ լավացնել, պետք է հենց այդ ուղղությամբ գնալ:

Անտառը չպետք է հատվի և շարքից հանվի: Մենք պարտավոր ենք այս ամենը պահել ու փոխանցել սերունդներին»,-ասաց նա: Մեր զրուցակիցը շեշտեց՝ բնությունը շռայլ է գտնվել մեր նկատմամբ և նման նախաձեռնությունները կարող են իրական այլընտրանք լինել հանքարդյունաբերությանը:

«Առաջին հերթին պետք է երազանք ու երևակայություն լինի: Առանց դրա հնարավոր չէ: Այն համար մեկ նախադրյալն է:

Մենք 6-7 ամիս առաջ ենք սկսել մեր աշխատանքները: 6-7 ամսում արոտավայրից կարողացել ենք ստանալ այս արդյունքը: Մենք մեր իմացածի չափով պատրաստ ենք մյուսներին ևս տրամադրել մեր փորձը:

Մեր կառուցածը թեև դեռ քիչ է, բայց մարդկանց պահանջարկը շատ մեծ է: Կուզենայի, որ նման նախաձեռնությունները վարակիչ լինեին:

Ինչքան շատ, այնքան լավ»,-ընդգծեց մեր զրուցակիցը՝ նշելով, որ դեռ փորձում են լսել նաև կարծիքներ և դիտողություններ:

Նախաձեռնության գլխավոր ուղերձը, ըստ Ա. Բաղինյանի, բնությունը պահպանելն է:

«Յուրաքանչյուրս մի հատված պետք է վերցնենք մեր պահպանության տակ: Ոնց որ մարդ իր ընտանիքն է պաշտպանում, պետք է պատասխանատվություն կրի նաև բնության համար: Իսկ եթե կարող ենք, պետք է առողջացնենք այն ու միայն այդ տեսքով փոխանցենք հաջորդ սերնդին:

Ինչ վերաբերում է տուրիզմին, ապա դաշտը շատ մեծ է: Մենք շատ հնարավորություններ ունենք, բայց հիմնականում ֆինանսն է խանգարում, թեպետ այն հիմնական բաղադրիչը չէ:

Առհասարակ, պետք չէ ամեն ինչ կապել գումարի հետ ու հույսը միայն ֆինանսի վրա դնել: Այդ ամենը հետզհետե կստացվի: Պետք չէ անընդհատ սպասել, որ պիտի շատ փող լինի, նոր ինչ-որ բան սկսենք:

Ձեռնարկել է պետք: Եթե հինգ հոգի կա՝ արդեն մեծ տնտեսության մասին կարող եք մտածել»,- ասաց մեր զրուցակիցը՝ միաժամանակ շեշտելով, որ պետության հետ համագործակցության խնդիրը կա, բայց այս պարագայում ոչինչ չանելն ու միայն ակնկալելը սխալ է:

ԱՆՆԱ ԲԱԴԱԼՅԱՆ